239 TBB Dergisi 2022 (162) Emel BADUR AIDS olduğu yönünde basında yer alan haberler üzerine; bu hastanın davacı idare aleyhine açtığı idari davada hüküm altına alınan ve ödenen tazminatın, yayına sebebiyet veren davalıdan rücu edilerek tahsili istenmektedir. Yargıtay, davalı başhekimin basın elemanlarına henüz AIDS teşhisinin doğrulanmadığını bildirmiş olmasını yeterli bulmamakta; ertesi gün sonuçlanan testlerden böyle bir hastalığı bulunmadığı anlaşılan hastanın isim ve resimlerinin belirtilerek AIDS olduğu yönünde haberler yapılmasında davalının kusurlu olduğu yönünde hüküm kurmaktadır. Kimliği gizli tutulması gereken bir hastalık şüphesi taşıyan hastanın, basın elemanlarının kendilerine verilen bilgilerden fazlasını yazmış olmaları sayesinde basına afişe edilmesiyle sonuçlanan bu süreçte, davalının sorumluluğu ortadan kalkmamaktadır. Benzer bir olayda Danıştay,75 Devlet Hastanesinde yapılan ve pozitif çıkan HIV testinin sonucunun, doğrulama testi için bir üst basamak sağlık kuruluşuna sevki gerekirken, laboratuvar teknisyeni tarafından doğrulama testi yapılmadan önceki aşamada, hastaya açıklanmasının neden ve etkisiyle hastanın intihar etmek suretiyle yaşamını yitirmesinde, idarenin ağır hizmet kusurunun bulunduğunu belirtmektedir. Kararın devamında ölen hastanın yakınlarının maddi ve manevi zararlarının tazminine hükmolunması gerektiğine dair görüş, dava konusu olayın gerçekleşme şekli, hastalığın niteliği ve özelliği dikkate alındığında; hastanın idarenin ağır hizmet kusurunun neden ve etkisiyle intihar etmek suretiyle yaşamını yitirmesi sonucunda doğan zarar ile idari faaliyet arasında uygun nedensellik bağı bulunduğunun tespitiyle gerekçelendirilmektedir. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin Z./Finlandiya Kararı76 da HIV pozitif olan başvuran hakkındaki tıbbi bilgilerin, boşanmış olduğu eşi aleyhindeki bir dava sırasında açıklanmasıyla ilgilidir. Mahkeme başvuranın kimliğinin ve HIV pozitif olduğuna ilişkin bilgilerin, Finlandiya’da bir yüksek mahkeme tarafından basının erişimine açık olan karar metninde ifşa edilmesini, bu ifşanın hiçbir haklı sebebinin 75 Danıştay 10. D., E. 2005/8407, K. 2007/6526, T. 28.12.2007. 76 No: 22009/93, T. 25.02.1997. http://hudoc.echr.coe.int/eng#{“fulltext”:[“22009 /9”],“documentcollectionid2”: [“GRANDCHAMBER”,”CHAMBER”], “itemid”: [“001-62593”]}, (E. T. 08.06.2022).
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1