279 TBB Dergisi 2022 (162) Didem KAYALI Ancak, bu süreçte aydınlatılması gereken birçok husus da bulunmaktadır. Her ne kadar akıllı sözleşmelerin doğasında yer alan kendiliğinden ifa özelliği neticesinde, blokzincir üzerinde kitle kaynak yöntemiyle varılan çözümün ya da geleneksel tahkim usulüyle verilen ve oracle olarak kullanılan kararın blokzincire aktarılmasıyla akıllı sözleşme tarafından otomatik olarak yerine getirileceği belirtilse de131 söz konusu kurgunun herhangi bir noktasında sorun çıktığında dış dünyadaki hukuk düzeninin mevcut kurallarına ve kurumlarına başvurmak gerekebilecektir. Böyle bir durumda gündeme gelecek teknoloji ile hukuk arasındaki uyumsuzluğun nasıl giderileceği konusunda kapsamlı çalışmaların yürütülmesi elzem görülmektedir. Örneğin, gerek 1958 tarihli Yabancı Hakem Kararlarının Tanınması ve Tenfizi Hakkındaki New York Sözleşmesi’nde gerekse 4686 sayılı Milletlerarası Tahkim Kanunu da dâhil olmak üzere birçok milli tahkim düzenlemesinde tahkim anlaşmasının yazılı şekilde yapılması gerektiği hüküm altına alınmıştır. Dolayısıyla, yetki anlaşmaları yönünden de belirttiğimiz gibi, kodlama yoluyla yapılan tahkim anlaşmalarının yazılı şekil şartını karşılamış sayılıp sayılmayacakları belirsizdir. Ayrıca, Kleros, Aragon, Jur gibi blokzincir üzerinde kurgulanmış ve kitle kaynak yöntemi ile uyuşmazlık çözümü öngören bir usulün milli hukuklar açısından tahkim yargılaması olarak kabul edilip edilmeyeceği de şüphelidir. Dolayısıyla, bu yöntemle verilmiş bir kararın kesin hüküm etkisine sahip olmama riski bulunmaktadır. Ayrıca, söz konusu süreç yargılama olarak kabul edilse dahi, verilen kararın blokzincir dışında da etki doğurması istendiğinde bu etkinin tanıma ve tenfiz yoluyla nasıl sağlanacağı hususu da açıklığa kavuşturulması gereken başka bir alandır. Zira blokzincir teknolojisinin, New York Sözleşmesi’nde yabancı hakem kararının belirlenmesinde kabul edilen ülkesellik ilkesi132 ile uyumsuzluğu yanında, tenfiz davasında sunulması gereken belgelerin nitelikleri ve nasıl temin edilecekleri ile tenfiz 131 Maxwell/Vannieuwenhuyse, s. 30; Chevalier, s. 11. 132 Sözleşme’nin uygulama alanını düzenleyen I. maddesine göre Sözleşme, esas olarak, tanıma ve tenfiz talep edilen devletten başka bir devlet ülkesinde verilmiş hakem kararlarına uygulanacaktır. Dolayısıyla bu kararlar, Sözleşme açısından yabancı hakem kararıdır. Ayrıntılı bilgi için bkz. Hans Bagner, “Article I”, Recognition and Enforcement of Foreign Arbitral Awards: A Global Commentary on the New York Convention (ed. Herbert Kronke, Patricia Nacimiento ve Dirk Otto), Kluwer Law International, The Netherlands 2010, s. 21-26.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1