306 Zamanaşımından Feragat ğın muacceliyeti bizzat kanun tarafından daha sonraki bir an olarak öngörülmüş (TBK m. 234, OR Art. 213) ise, borçlu sözleşmenin yapılmasından hemen sonra değil, ancak alacağın muaccel olacağı andan itibaren (TBK m. 149/1) feragat beyanında bulunabilecektir.68 Söz konusu revizyonla değiştirilen OR Art. 141/1’in gerekçesine göre, zamanaşımından feragatin geçerliliğinin zamanaşımının başlangıcına bağlanması, borçlunun, feragat anında zamanaşımının ne zaman başladığını bilecek olması bakımından yerindedir.69 Ancak bu gerekçe de doktrinde ikna edici ve yerinde bulunmamaktadır. Bu kapsamda borçlunun, zamanaşımının başlangıç anını, ona karşı sahip olunan alacağın doğum anına nazaran daha iyi bilebileceğinin kabul edilmesi şüpheli görülmektedir. Buna göre çoğu durumda borçlu, uzman olmayan, deneyimsiz biri olarak zamanaşımının başlangıç anını (yani alacağın muaccel olduğu anı) değil, alacağın doğum anını (sözleşmenin yapıldığı anı veya sözleşme dışı sorumlulukta zarar verici davranışın gerçekleştiği anı) daha iyi bilir.70 Ayrıca zamanaşımının başlangıç anının belirlenmesi, çoğu durumda uzman kişiler için dahi karmaşık olabilmektedir.71 Bu durum özellikle, sözleşme dışı sorumlulukta nispi zamanaşımı sürelerinin belirlenmesi bakımından öyledir. Burada alacaklı (zarar gören) ve borçlu (tazminat borçlusu) kural olarak haksız fiil (kaza) tarihini, alacaklının zararı ve tazminat yükümlüsünü öğrenme anına göre (TBK m. 72/1, OR Art. 60/1) daha iyi bilir.72 Bu anlamda, zamanaşımından feragatin geçerliliğinin zamanaşımının başlangıcına 68 Huguenin, s. 689, N. 2260. Feragatin ilk olarak hangi andan itibaren geçerli olarak yapılabileceğine ilişkin söz konusu değişiklik dışındaki diğer hususlarda, bu konuya ilişkin söz konusu yargı kararları uygulanmaya devam edecektir. Bu anlamda zamanaşımından feragat, sadece zamanaşımının başlangıcında değil, zamanaşımı süresinin işlemeye devam ettiği herhangi bir süre içerisinde de geçerli olarak yapılabilecektir. Keza yeni OR Art. 141, sadece OR’un üçüncü bölümündeki süreler için değil, tüm zamanaşımı süreleri için geçerli olmaya devam edecektir. Nitekim bu husus, söz konusu değişikliğe ilişkin kanun gerekçesinde açıkça belirtilmiştir (BBl 2014 235, 262. Bu konuda bkz. Huguenin, s. 689, N. 2260. Ayrıca bkz. Wildhaber/Dede, Verzicht, s. 138). 69 BBl 2014, 235, 262. 70 Gauch/Schluep/Schmid/Emmenegger, N. 3380a; Krauskopf, s. 47; Müller, s. 290; Fellmann, ZBJV, s. 221-222; Fellmann, HAVE, s. 153; Wildhaber/Dede, Verzicht, s. 141. 71 Karaşahin, ZBJV, s. 745; Fellmann, HAVE, s. 153; Wildhaber/Dede, Verzicht, s. 141. 72 Müller, s. 290. Aynı yönde bkz. Karaşahin, ZBJV, s. 745. Ayrıca bkz. Fellmann, ZBJV, s. 221.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1