Türkiye Barolar Birliği Dergisi 162.Sayı

343 TBB Dergisi 2022 (162) Artür KARADEMİR bu konuda sadece “kısmi bir tanım” getirmekle yetinmektedir (29 CFR § 785.6). Çalışma süresi kavramı, bazı yüksek mahkeme kararları tarafından “zahmetli olsun veya olmasın, işveren tarafından yönetilen veya talep edilen ve zorunlu olarak işverenin ya da işin yararına gerçekleştirilen fiziksel yahut zihinsel çaba” olarak tanımlamış, diğer bazı kararlar uyarınca “çaba”ya da gerek olmadığı vurgulanmıştır. Buna göre, işçinin belli bir işi ifa etmesi için işe alınmış olabileceği gibi, burada istenilen sadece işe hazır olunması da olabilir. Bu açıdan hiçbir iş yapmaksızın geçirilen süreler de çalışma süresinden sayılabilir. Nitekim bir diğer yüksek mahkeme kararına göre de çalışma süresi işçinin işverene ait sahada bulunmasının gerekli olduğu, görevi başında veya tayin edildiği işyerinde geçirdiği zamanın tümüdür (29 CFR § 785.7).56 İşveren tarafından açıkça talep edilmeyen, fakat işçi tarafından yapılmasına izin verilen veya işçinin maruz kaldığı işlerin ifası da çalışma süresine dâhildir. Örneğin, işçinin günlük çalışma süresinin dışında çalışmaya devam etmesi halinde, işveren bu durumu biliyorsa veya bilebilecek durumda ise bu süre de çalışma süresi sayılacaktır (29 CFR § 785.11). Aynı kural evden veya uzaktan çalışmalar için de geçerlidir (29 CFR § 785.12). Şayet işçinin normal çalışma süresi dışında iş görmesi istenmiyorsa, işverenin yönetim hakkını kullanarak bunu sağlaması gerekmektedir. Başka bir anlatımla, işverenin bu çalışmaya itiraz etmeyip bu çalışmadan menfaat sağladıktan sonra bu sürelerin ücretlendirilmeyeceğini savunması mümkün değildir. Normal çalışma saatleri dışında çalışma yapılmaması gerektiğinin ilan edilmesi tek başına yeterli değildir. İşverenin bu kararını fiilen uygulayabilecek gücü vardır ve bu çalışmayı engellemeye yönelik her türlü çabayı sarf etmesi gerekmektedir (29 CFR § 785.13). B. Yolda Geçen Sürelerin Çalışma Süresiyle İlişkisi 1. Gün İçindeki Seyahatlerde Geçen Süreler Açısından CFR uyarınca işten eve geliş ve evden işe gidişte geçen süreler çalışma süresinden sayılmamaktadır (29 CFR § 785.34). İşçinin sabit bir işyerinin bulunması veya bulunmaması sonuca etkili değildir (29 CFR 56 Ayrıca bkz. 29 CFR § 778.318. Anılan madde uyarınca bazı iş sözleşmeleri ile sadece etkin bir çalışmaya dayanan sürelerin ücretlendirileceği, bekleme süresinin veya seyahatte geçen sürelerin ücretlendirilmeyeceği kararlaştırılmakta ise de bu anlaşmalar geçersizdir.

RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1