Türkiye Barolar Birliği Dergisi 162.Sayı

352 İsviçre ve Amerikan Hukukuyla Karşılaştırmalı Olarak Yolda ve Eğitimde Geçen Sürelerin Çalışma ... nildiğinde “haftalık çalışma süresi” anlaşılmaktadır.77 Bununla birlikte öğretide, günlük çalışma süresinin, haftalık çalışma süresinin haftanın çalışılan günlerine bölünmesi suretiyle bulunduğu ifade edilmiştir.78 Haftalık çalışma süresinin günlere eşit olarak veya tarafların anlaşmasıyla farklı şekilde dağıtılması mümkündür (İş K. m. 63/2). İş Kanunu’nun 66. maddesinde sayılan farazi çalışma sürelerinin “günlük” çalışma süresinden sayılacağına ilişkin düzenleme karşısında, öğretide ileri sürülen bir görüşe göre, iş seyahatlerinde geçen sürelerin günlük çalışma süresiyle bağlantılı olarak değerlendirilmesi gerekmektedir.79 Başka bir anlatımla, bu süreler günlük çalışma süresi içerisindeki göndermeleri kapsamaktadır.80 Bu görüşe göre, işçinin “günlük normal çalışması içerisinde” işverence sabit işyeri dışında bir iş yapmak için görevlendirilmesi durumunda, yolda geçen süre çalışma süresinden sayılacaktır. Öte yandan “normal iş süresi” tamamlandıktan sonra; örneğin ertesi gün Ankara’da olmak üzere otobüsle İstanbul’dan hareket edilmesi halinde yolda geçen süreler çalışma süresinden sayılmayacaktır.81 Zira bir çalışmanın farazi çalışma süresi olarak değerlendirilebilmesi için o günkü günlük çalışma süreleri içerisinde ifa edilmesi gerekmektedir. Oysa yukarıdaki örnekte “işçi içinde bulunulan iş gününe ait günlük çalışmasını bitirmiş olup bir sonraki iş günü gerçekleştireceği çalışma için başka bir yere gitmekte yani seyahat etmektedir.”82 İşçinin iş görme borcunu ertesi gün ifa etmek üzere gerçekleştirdiği iş seyahatinde geçen sürelerin çalışma süresinden sayılmayacağı sonucuna ulaşan bir diğer görüşe göre de işçinin işini her zaman sabit bir işyerinde görmesi gerekmiyorsa; başka bir anlatımla iş sözleşmesi uyarınca işverenin işçiyi başka bir yere gönderme yetkisi varsa, yukarıdaki örnekte geçen sürelerin çalışma süresinden sayılması mümkün değildir.83 77 Köseoğlu, İşin Düzenlenmesi, s. 318. 78 Mollamahmutoğlu/Astarlı/Baysal, s. 1223; Astarlı, s. 126. 79 Süzek, s. 805. 80 Tunçomağ/Centel, s. 159. 81 Süzek, s. 805-806; Mollamahmutoğlu/Astarlı/Baysal, s. 1227; Odaman, s. 22; Mülayim, s. 147. 82 Astarlı, s. 143. 83 Narmanlıoğlu, s. 624, dn. 50.

RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1