Türkiye Barolar Birliği Dergisi 162.Sayı

354 İsviçre ve Amerikan Hukukuyla Karşılaştırmalı Olarak Yolda ve Eğitimde Geçen Sürelerin Çalışma ... gerekmektedir.89 Buna karşılık, işçinin işveren yararına katlandığı bu külfet yine de ücretlendirilmelidir. Bu görüş uyarınca, durumun gereklerine göre ücret karşılığı yapılabilecek bir işin görülmesi halinde ücret örtülü olarak kararlaştırılmış sayılmalıdır.90 2. Ertesi Güne Sarkan Seyahatlerde Geçen Sürelerin Değerlendirilmesi Öncelikle belirtmek gerekir ki, işçinin ertesi gün iş görmek üzere işveren tarafından başka bir görev yerine gönderilmesi halinde yolda geçen sürelerin çalışma süresiyle ilişkisine dair açık bir yasal düzenlemeye ihtiyaç vardır. Olması gereken hukuk açısından gerçekleştirilmesinde yarar gördüğümüz bu değişiklik, fikir ayrılıklarının ve emeğin istismar edilmesi tehlikesinin önlenmesi açısından yararlı olacaktır. Bu açıdan, gerçekleştirilmesini önerdiğimiz yasal değişiklik öncelikle, İsviçre hukukunda olduğu gibi, 91 işçinin seyahat etmek üzere toplu taşıma aracına ulaşmak için harcadığı süre, sabit işyerine ulaşmak için harcadığı süreden fazla ise, aradaki zaman farkının çalışma süresinden sayılacağına yönelik olmalıdır. Akabinde, ilgili yasal değişikliğin, ertesi güne sarkan seyahatlerde geçen sürenin sadece günlük normal çalışma süresine denk düşen kısmının dikkate alınmak zorunda olmadığını, dinlenme sürelerinin indirilmesinden sonra elde edilen tüm sürenin çalışma süresinden sayılacağını vurgulaması gerekmektedir. Öte yandan, yukarıda zikredilen yasal değişiklik önerisinin gerçekleştirilmemesi halinde dahi, işçinin fiilen ertesi gün iş görmek üzere yola çıktığı seyahatlerde geçirdiği sürelerin çalışma süresinden sayılmayacağı sonucuna ulaşılmamalıdır. Ertesi güne sarkan seyahatlerde geçen sürelerin sadece günlük normal çalışma süresine denk düşen kısmının çalışma süresinden sayılması gerektiğine ilişkin kabul, Amerikan hukukunda 29 CFR § 785.39 et seq ile açıkça kabul edilmiş olmasına rağmen, Türk hukukunda bu sonuca dair bariz bir ifade bulunmamaktadır. Bu açıdan, İş Kanunu’nun 66. maddesinde yer alan “günlük” çalışma süresi ifadesinin, ertesi gün gerçekleştirilecek faaliyetler için harcanan seyahat süresini dışladığı düşüncesine katılmamaktayız. 89 Öktem Songu, s. 147. 90 Öktem Songu, s. 148. 91 Bkz. İsviçre İş Kanunu Hakkında 1 Numaralı Yönetmelik m. 13/2.

RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1