368 Kuzey Kıbrıs Hukukunda Tutuklama Tedbirinin Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi Işığında ... kişi hak ve özgürlüklerine müdahale edilmesine yol açan bir takım tedbirlere ihtiyaç duyulması çoğu zaman kaçınılmazdır. Maddi gerçeği ortaya çıkarmak, delillere ulaşmak veya hali hazırda var olan delillerin karartılmasını önlemek, yapılan muhakeme sonunda verilecek kararları yerine getirebilmek, muhakeme masraflarının karşılanmasını sağlamak gibi amaçlarla, kural olarak ceza muhakemesinde karar verme yetkisine sahip yetkililer tarafından, gecikmede sakınca bulunan hallerde geçici olarak başvurulan ve hükümden önce bazı temel hak ve özgürlüklere müdahaleyi gerektiren kanuni düzenlemelere koruma tedbirleri denir.1 Meşruluğu yasalarca kabul edilmiş tüm koruma tedbirleri ile çeşitli temel hak ve özgürlüklere müdahale edilebilirken; yakalama, gözaltına alma ve tutuklama tedbirleri kişi özgürlüğüne yönelik en ağır müdahaleyi oluşturmaktadır. Çalışmada Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nde (KKTC) tutuklama tedbiri, kişi özgürlüğü bağlamında değerlendirilecektir. Konu ile ilgili araştırma yapmaya başladığımızda, konuyla ilgili daha önce doğrudan akademik bir çalışma yapılmadığını saptadık. Çalışmanın amacı, KKTC’de suç soruşturması sırasında kişi özgürlüğüne müdahale teşkil eden tedbirlerden biri olan tutuklamayı, mevzuat çerçevesinde, ancak pratik anlamda uygulamada kabul gördüğü şekilde ortaya koymak, mevzuattan ve uygulamadan kaynaklanan sorunlara eleştirisel bir bakış açısıyla yaklaşmaya çalışıp, bu sorunları, yeri geldiğinde Türk hukukuyla kıyaslayıp, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkını güvence altına alan 5. maddesi çerçevesinde değerlendirip, çözüm önerileri sunmaktır. I. KKTC Hukuk Sistemi Kıbrıs adası oldukça uzun bir süre İngilizler tarafından yönetilmiştir (1878-1960). 1960 yılında iki toplumlu Kıbrıs Cumhuriyeti ku1 Bahri Öztürk/Durmuş Tezcan/Mustafa Ruhan Erdem/Özge Sırma/Yasemin Kırıt Saygılar/Özdem Özaydın/Esea Akcan Alan/Efser Erden, Nazari ve Uygulamalı Ceza Muhakemesi Hukuku, Seçkin, Ankara 2016, s. 433; Nur Centel/Hamide Zafer, Ceza Muhakemesi Hukuku, Beta, İstanbul 2016, s. 337; Veli Özer Özbek/ Koray Doğan/Pınar Bacaksız/İlker Tepe, Ceza Muhakemesi Hukuku, Seçkin, Ankara 2016, s. 287; Yener Ünver/Hakan Hakeri, Ceza Muhakemesi Hukuku, Adalet, Ankara 2016, s. 313; Caner Ahmet Yenidünya/Zafer İçer, Ceza Muhakemesi Hukuku, Adalet, Ankara 2016, s. 287; Ahmet Gökcen/Murat Balcı/M. Emin Alşahin/Kerim Çakır, Ceza Muhakemesi Hukuku II, Adalet, Ankara 2018, s. 1.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1