123 TBB Dergisi 2022 (163) Mustafa ATALAN Bireyselleştirme açısından öngörülen kanundaki bu düzenlemelere rağmen, erteleme ve seçenek yaptırım gibi araçların da önemli bireyselleştirme etkenleri olduğu, bu lehe kurumlar sayesinde, failin kişiliğine göre bir ceza belirlenebileceği kabul edilmektedir.53 Cezanın bireyselleştirilmesi kavramı, suçlunun kişiliğinin cezalandırmada etkili olduğu temel düşüncesinden hareketle, ilk olarak klasik ve pozitivist anlayışı savunan yazarlar tarafından geliştirilmiştir.54 Cezanın kişiye uydurulması araçlarından biri olarak tanımlanan takdiri indirim nedenleri,55 genel olarak, suçun ve fiilin niteliğinden öteye, failin bazı özellikleri nedeniyle, cezadan belli oranlarda indirim yapılmasını sağlayan bir kurum olarak, TCK’nın 62/2. maddesinde düzenlenmiştir.56 TCK’nın 62/2. maddesi, 7406 sayılı Kanun’la yapılan yasa değişiklikten önce, “Takdiri indirim nedeni olarak, failin geçmişi, sosyal ilişkileri, fiilden sonraki ve yargılama sürecindeki davranışları, cezanın failin geleceği üzerindeki olası etkileri gibi hususlar göz önünde bulundurulabilir.”57 şeklinde düzenlenmişti. Yapılan yasa değişikliğinden sonra, “Takdiri indirim nedeni olarak, failin geçmişi, sosyal ilişkileri, fiilden sonraki ve yargılama sürecindeki pişmanlığını gösteren davranışları veya cezanın failin geleceği üzerindeki olası etkileri göz önünde bulundurulabilir. Ancak failin duruşmadaki mahkemeyi etkilemeye yönelik şekli tutum ve davranışları, takdiri indirim nedeni olarak dikkate alınmaz. Takdiri indirim nedenleri kararda gerekçeleriyle gösterilir” hükmüne yer verilmiştir. Yasal değişiklikten önce, takdiri indirim gerekçeleri, sınırlı olarak sayılmamış iken değişiklikten sonra, bu ölçütler sınırlı olarak sayılmış53 N. Toroslu, “CezaMüeyyidesi”, s. 148.; Dönmezer/Erman, s. 285.; Doğan Soyaslan, “Cezaların Bireyselleştirilmesi”, Selçuk Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Konya, 2003, 11 (1-2), ss. 25-49, s. 29, 42. 54 Elif Tüfekçi, “Cezanın Belirlenmesi ve Bireyselleştirilmesi”, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, (Yayımlanmamış YL Tezi), Ankara, 2008, s. 94.; Hıfzı Veldet, “Cezai Sosyoloji, Cezaların Şahsileştirilmesi ve Enrico Ferri”, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, 6/1, ss. 23-35, s. 29.; İçel, s. 653. İçel/Sokullu Akıncı, s. 172. 55 Soyaslan, “Cezanın Bireyselleştirilmesi”, s. 655. 56 Özbek/Doğan/Bacaksız/Tepe, s. 621-622.; Özgenç, “Genel Hükümler”, s. 907. 57 Yerdelen, s. 23.; Özgenç, “Genel Hükümler”, s. 908.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1