129 TBB Dergisi 2022 (163) Mustafa ATALAN “Davranış” ifadesi ise, söz veya eylemle gerçekleştirilen ve dış dünyaya yansıyan her tür hareket olarak tanımlanabilir. Suç teşkil eden fiili gerçekleştiren fail, herhangi bir pişmanlık göstermeden, yaptığı suçun haklılığını savunmuş, fiili gerçekleştirdikten sonra, mağdurun, daha da mağdur olmasına neden olmuş, mağdura yönelik eylemlerine ısrarla devam etmiş, farklı mağdurlara karşı da aynı suçu işlemiş ise bu fail hakkında lehe değerlendirme yapılamayacaktır. Failin yargılama sürecinde pişmanlığını gösterdiği davranış, fiziksel olarak gösterdiği bir davranış modeli olarak yorumlanmamalıdır. Failin duruşmada, mahkemeye yönelik saygılı tutumu ile mağdura veya diğer kişilere yönelik hareketleri dikkate alınacak ise de savunmasını yaparken gösterdiği tutumve davranışıyla pişmanlık duymadığını göstermesi veya mahkeme heyetini şekli davranışlarla yanıltmaya çalışması gibi durumlarda da lehe değerlendirme yapılmamalıdır. Bütün olumsuzluklara rağmen, iyi giyinen veya iyi konuşan mağdurun davranışı şeklen olumlu görünse de içerik olarak olumlu olamayabilecektir. Failin yargılama sürecindeki pişmanlığını gösteren davranışı, yargılamanın bütün süjelerine gösterilen davranış ve eylemlerle bağlantılı olarak dikkate alınmalıdır.67 Olayın meydana gelmesinden sonra, etkin pişmanlık öngörülen suçlar dışında, mağdurun zararını gideren, mağdurun sağlık durumu ile ilgilenen, mağdura pişman olduğunu ileten ve bunu söz ve eylemleri ile gösteren failin, süreç boyunca iyi niyetli olduğu değerlendirilerek karar verilecektir. Fiili vahşice işleyen, mağdura ve ailesine yönelik olumlu bir bakış açısı olmayan, sadece duruşmada mahkeme heyetini aldatma amacıyla olumlu tavır sergileyen fail hakkında takdiri indirim yapılması hususu, hakkaniyete de uygun olmayacaktır.68 Failin suçu ikrar etmesi veya inkâr etmesi, tek başına, takdiri indirimin uygulanması veya uygulanmaması yönünde bir etken olarak kabul edilmemekle birlikte, olayın aydınlatılmasına sunduğu katkı göz önünde bulundurulacaktır.69 67 Herbert Tröndle/Thomas Fischer, Strafgesetzbuchu- und Nebengesetze, 52. Auflage, München, 2004, § 46, kn. 16.; Özgenç, “Genel Hükümler”, s. 910-913.; Özbek, s. 230. 68 Yerdelen, s. 296.; Üzülmez, s. 230.; Özbek, s. 586. 69 Mustafa Artuç/Çetin Akkaya/Cemil Gedikli, İçtihatlarla Türk Ceza Kanunu, Ankara, 2008, s. 379.; Çakmut/Zafer/Centel, s. 600.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1