272 Sağlık Mensuplarının Mali Sorumluluk Sigortalarına Yönelik İsimden Kapsama Bir Eleştiri düzenleme kaleme alanların da mesleklerini icra ederken dikkatli ve özenli olmasını temenni etmek durumundayız. Şayet tercihin nedeni hukukla uğraşanların Türk Dili’ne yönelik yetersizlikleri ise, bu ahvalde, hukuk eğitimine giriş aşamasında ve/veya eğitim sürecinde Türk Dili’ne yönelik eksikliklerin tamamlanması hususunda görevli ve yetkili idarelerin Millî Eğitim Bakanlığı ve Yükseköğretim Kurulu olduğunu hatırlatmak durumundayız. C. AHLAK VE HUKUK ALANLARINDA KÖTÜ SÖZCÜĞÜ Bilgisiz bir hâlde uygulamaya geçilmesi son derece sakıncalı bir yaklaşımdır. Ancak bilgisizliğin sakıncası sınanmadan önce bilginin türlerine de göz atmak gerekir ki bilgi konuşulurken bilgisiz kalınılmasın. Genel kabule göre üç tür bilgi mevcuttur ki bunlar gündelik, bilime ait ve felsefeye ait bilgi olarak tasnif edilir. Gündelik bilgi; kişi temelli, gelişigüzel, dağınık, rastlantısal ve doğruluğu da sıklıkla geçerli olabilen bilgi olarak tanımlanır. Bilimsel bilgi, belli yöntem/ler izlenerek elde edilir; sistematik, kollektif, objektif ve evrenseldir. Felsefi bilgi ise, varlığı, tümel olarak derinliğine ve tüm boyutlarıyla incelemeyi amaçlamıştır.39 Esasen bilgi, en nihayetinde, felsefi bir bakış talep eder; zira bilginin doğuşu felsefedendir. Bilginin, gündelik, bilimsel ya da felsefi alanda bırakılması, bilgiyi sunan ile bilgiyi alanın kişisel tercihi olabildiği gibi, mesleki alanlarla da ilgili olabilir. Teknik bilgi, sanat bilgisi, dini bilgi mesleki alan temelinde yapılan bir tasniftir. Örneğin tıbbın, bilimden ziyade bilimleşmiş bir sanat, teknik bir disiplin, yani fen olduğu yönünde görüşler bulunmaktadır.40 Felsefe ise klasik olarak ontoloji yani varlık felsefesi, epistemoloji yani bilgi felsefesi ve aksiyoloji yani değer felsefesi41 olarak üç bölüm39 Niyazi Öktem ve Ahmet Ulvi Türkbağ, Felsefe, Sosyoloji, Hukuk ve Devlet, İkinci Basım, İstanbul, Der Yayınları, 2001, s. 14-19; Sözer, “Bilim ve Hukuk”, s. 108. 40 Ali Haydar Bayat, Tıp Tarihi, Genişletilmiş 3. baskı, İstanbul, Merkezefendi Geleneksel Tıp Derneği Yayınları, 2016, s. 16. 41 Değer/ler teorisi, aksiyolojik etik, iyi teorisi şeklinde isimlendirmeler de kullanılagelmektedir. Sırasıyla Bkz. Joel J. Kupperman, “Axiological Ethics”, The Oxford Companion to Philosophy içinde 73-74 Editör Ted Honderich, New Edition, New York, Oxford University Press, 2005, s. 73-74; Thomas Hurka ve David Copp, “Value Theory”, The Oxford Handbook of Ethical Theory içinde 357-379 Editör David Copp, Oxford, Oxford University Press, 2006, s. 357; Kupperman, “Axiological Ethics”, s. 73.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1