119 7BB 'HUJLVL ùHEnHP 1(Bø2ö/8 g1(5 etmedikçe, bu zararı da gidermekle yükümlüdür” şeklinde ifade edilmiştir. TBK 12. maddede öngörülen sorumluluk bir kusur sorumluluğu olup aşkın zarar borçlunun temerrüdünün kusura dayanan sonucudur. Bu koşul aşkın zarar ile temerrüt faizi arasındaki önemli farkladan biridir. Zira borçlu kusursuzluğunu kanıtlasa bile temerrüt faizi ödeme yükümlülüğü altındadır.57 Kusurun derecesi58 aşkın zarardan sorumluluk açısından önemli olmayıp, borçlunun kastından, ağır veya hafif ihmalinden söz edilmesi mümkündür. Bu bağlamda borçlu her türlü kusurundan sorumludur.59 Kusurun varlığını ispat yükü ise alacaklıda değil borçludadır. Madde metni bu hususta ispat yükünü açıkça temerrüde düşen borçluya atfetmiş ve bu suretle alacaklı yararına bir kusur karinesi ihdas etmiştir. Zarar gören borçlunun kusurlu olduğunu değil, borçlu kendi kusursuzluğunu ispat etmek durumundadır. Bu kapsamda doktrinde örnek olarak, borçlunun ifaya tahsis etmiş olduğu parasının kusuru olmaksızın çalındığını; ödemeyi vaktinde yapmamasının beklenmeyen bir halden kaynaklandığını; zamanında gönderdiği paranın kendi kusuru olmaksızın alacaklıya geç ulaştığını; alacaklıya ifa etmek için ayırdığı parasını yatırdığı bankanın iflas ettiğini; içinde paralarının da bulunduğu evinin ya da arabasının kusuru olmasızın yandığını; alacağın varlığından haberi olmadığını ispatlayarak sorumluluktan kurtulması verilmektedir.60 Yargıtay kararlarındaki örneklere bakıldığında ise alacaklının TBK 99. madde kapsamında yabancı para alacağının fiili ödeme günündeki kur karşılığını talep etmesi mümkün iken bu yetkisini icra takip tarihindeki kur üzerinden kullanması halinde kur farkından doğan doğan zarara kendisi sebebiyet vermekle, zarara borçlunun temerrüdünün sebebiyet verdiğinin düşünülemeyeceğinin;61 yargılamanın uzaması nedeniyle borçluya kusur atfedilerek aşkın zararın tazminine hükme57 Kılıçoğlu, s. 907; Akçaal, s. 1079; Eren, s. 1233; Keser, s. 487. 58 Kusurun tür ve dereceleri hakkında ayrıntılı bilgi için bkz. Kılıçoğlu, s. 408 vd; Eren, s. 648 vd. 59 Kılıçoğlu, s. 907; Akçaal, s. 1079; Eren, s. 1233; Keser, s. 487. 60 Barlas, s. 194; Kılıçoğlu, s. 907 vd.; Akçaal, s. 1079 vd. 61 Yargıtay 11. HD, 21.06.1995 tarih, 1995/4532 esas, 1995/5450 karar; Kılıçoğlu, s. 908.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1