14 .Õ] dRFXkOaUÕna <|nHOLk .HVLşLPVHO $\UÕPFÕOÕk kiye Davası’nda Türkiye’deki genel ve ayrımcı yargı pasifliğinin, kasıtlı biçimde olmasa da esasen kadınları etkilediğini ve başvurucu ve annesi tarafından maruz kalınan şiddetin, kadına yönelik ayrımcılığın bir biçimini oluşturan toplumsal cinsiyete dayalı şiddet olarak görülebileceği kanaatinde olduğunu32 belirterek, kadına yönelik şiddeti açıkça kadına yönelik ayrımcılığın bir türü olarak tarif etmiştir. Kız çocuklarının, yaşamsal ihtiyaçlarının karşılanması noktasında erkek çocuklarına nazaran daha fazla ihmal edilmesi, onlara yönelik bir şiddet türü iken aynı zamanda bir ayrımcılıktır. Yine örneğin ev içerisinde kız çocuklarına yönelik psikolojik baskı uygulamaları gerçekleştirilirken erkek çocukların ailenin, soyun devamını sağlayacak araçlar olarak gösterilip kız kardeşleri ile aralarında kıyas yapılması hem psikolojik şiddetin ve hem de ayrımcılığın bir göstergesidir. Cinsel şiddet açısından değerlendirildiğinde, kız çocuklarının cinsel istismar açısından erkek çocuklarına oranla daha büyük risk altında olduğu bizzat Dünya Sağlık Örgütü tarafından belirtilmektedir.33 Bugün için 120 milyon kız çocuğunun 20 yaşından önce bir tür zorla cinsel temasa maruz kaldığı tahmin edilmektedir.34 Bununla birlikte, veriler, özellikle cinsel istismar noktasında çok az çocuğun destek hizmetlerine başvurduğunu veya bunlardan yararlandığını göstermektedir. Çocuklara yönelik şiddetle ilgili anketler, cinsel istismara uğrayanların %10’undan daha azının sağlık/hukuk, polis hizmetleri veya danışmanlık desteğine başvurduğunu göstermiştir.35 Bu durum göstermektedir ki kadına yönelik şiddetin bir türü olan cinsel şiddet, kız çocuklarına yönelik olarak da yoğun bir şekilde işlenmekte ve yaklaşık olarak on olaydan dokuzu örtbas edilmektedir. Söz konusu örnekler, aynı zamanda kız çocuklarına yönelik kesişimsel ayrımcılığın da örnekleridir. Bu örneklerde, mağdurlar, hem çocuk olmaları yani yaşları ve hem de cinsiyetleri sebebiyle ayrımcılığa uğramaktadır. 32 Osman Doğru ve Atilla Nalbant, İnsan Hakları Avrupa Sözleşmesi Açıklama ve Önemli Kararlar, 2. Cilt, Avrupa Konseyi Yayını, Ankara, 2013, s. 610. 33 WHO, “Violence Against Children”, https://www.who.int/health-topics/ violence-against-children#tab=tab_1/ E.T. 26.07.2022. 34 WHO, “Responding to Children and Adolescents Who Have Been Sexually Abused”, 2017, s. x. https://apps.who.int/iris/bitstream/hand le/10665/259270/9789241550147-eng.pdf/E.T. 26.07. 2022. 35 WHO, “Responding to Children and Adolescents Who Have Been Sexually Abused”, s. 8.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1