310 8OXVOaUaUaVÕ +XkXkXn $na\aVaOOaşPaVÕ 6UHFLndH $B gUnH÷L esas olurken, kurucu anlaşmalar AB’nin klasik ve yeni görev alanları nedeniyle ortaya çıkan uluslararası görevlerin yerine getirilmesinde meşruiyet dayanağı oluşturmaktadır. Uluslararası iş birliği gereksiniminin diğer devletlerle birlikte uluslararası örgüt çatısı altında egemenlik yetkileri kullanılmasını gerektirmesi bir taraftan uluslararası örgütlerin egemenlik yetkisi kazanmasına yol açarken, diğer taraftan uluslararası örgüt üyesi devletlerin egemenlik yetkisi kaybetmesine yol açmaktadır. Ortaya çıkan bu post-modern tablo AB’de anayasa prosesinin açıklanmasında yol gösterici olmuştur.21 Bu çerçevede AB sürecinde anayasayı yapma yetkisinin kime ait olduğu sorusunun da post-modern anayasa yaklaşımı ile cevaplandırıldığı görülmektedir. Post-modern anayasa yaklaşımında “pouvoir constituant” (anayasa yapıcı güç) olarak ulusal nitelikli bir halka gereksinim yoktur.22 AB üyesi devletlerin yurttaşları bu nedenle “pouvoir constituant” olarak ortaya çıkabilir. Üye devlet yurttaşları yetkili ulusal organların Avrupa Topluluğu anlaşması (contract social) yapması ile dolaylı olarak “pouvoir constituant” rolü oynamış olmaktadır.23 Avrupa halklarının birlikte pouvoir constituant oluşturduğunu savunan bu görüş yanı sıra AB’nin spesifik tabiatı nedeniyle AB’de pouvoir constituant’ın halkların ve üye devletlerin ortak iradesi olarak ortaya çıktığı görüşü ileri sürülmektedir.24 Bu görüş Birlik anayasasını iki ayrı meşruiyete dayandırmaktadır.25 Görüşlerin çoğu görüldüğü gibi yanıltıcı bir şekilde halk egemenliği ve devlet egemenliği arasında, diğer bir ifadeyle üye devletler ve yurttaşlar arasında ayrım yapmaktadır. Ancak devlet egemenliğinin tüm AB üyesi devletlerde halk egemenliğinden istihraç edildiğinin göz ardı edilmemesi gerekmektedir. Günümüzde halk egemenliğine dayanmayan devlet egemenliğinden söz etmek mümkün değildir. Bu bağlamda nor21 Jürgen Habermas, “Die post-nationale Konstellation und die Zukunft der Demokratie”, Surkamp Verlag 1998, s.91 vd. 22 Ingolf Pernice, s.162 vd. 23 Ingolf Pernice, s.155 vd. 24 Helmut Steinberg, “Der Verfassungsstaat als Glied einer europäischen Gemeinschaft”, VVDStRL 1991, s.22; Wolfram Hertel, “Supranationalität als Verfassungsprinzip”, Tübinger Schriften zum internationalen und europäischen Recht Band 47, Duncker&Humblot, Berlin 1999, s.120 25 Frauke Brosius-Gersdorf, “Die doppelte Legitimationsbasis der Europäischen Union”, EuR, 1999, s.133 vd.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1