314 8OXVOaUaUaVÕ +XkXkXn $na\aVaOOaşPaVÕ 6UHFLndH $B gUnH÷L olmak üzere) kabul edilmiştir. Konvansiyonun görevi post-Nice zirvesinde gündeme gelen temel sorunlara ilişkin (Topluluklar/Birlik ve üye devletler arasında yetki taksimi; kurucu anlaşmaların basitleştirilmesi, organlar arasında kurumsal denge, AB Temel Haklar Şartı’nın bağlayıcılığı konularında) uzlaşı sağlanmasına zemin oluşturarak öneriler getirmek olarak kabul edilmiştir. a. Anayasa Konvansiyonu’nun görevi ve oluşumu Çalışmayı yapacak heyetin Konvansiyon olarak nitelendirilmesi zamanında Kuzey Amerika’da anayasayı hazırlayan meclisi çağrıştırmaktadır.34 Laeken’da Konvansiyona verilen göreve bakıldığında yapılacak önerileri nihai olarak karara bağlama hakkının Konseye saklı tutulduğu görülmektedir. Laeken deklarasyonunda Konvansiyona tasarruf seçeneklerini gösterme, tavsiyeler yapma yetkisi verilmiştir. Konvansiyonun oluşumunda Avrupa yurttaşlarının temsilcilerinin doğrudan etkisinin arttığı görülmektedir. 66 üyeli Konvansiyonun 46 üyesinin Avrupa Parlamentosundan (30 temsilci) ve ulusal parlamentolardan (16 temsilci) katılması kabul edilmiştir. Avrupa yurttaşlarının doğrudan temsili kabul edilmiş olmamakla beraber, Avrupa Parlamentosu ve ulusal parlamento temsilcileri üzerinden Konvansiyonda Avrupa yurttaşlarının temsili sağlanmıştır. Konvansiyonun oluşturulmasının ana nedenlerinden biri anayasallaşma sürecinin şeffaflaştırılması iradesidir. Avrupa “pouvoir constituant”ının ayrılmaz parçası olarak görülen AB yurttaşlarının anayasallaşma sürecinde temsilinin önemi bu şekilde ortaya konulmuştur. Aday devlet temsilcilerinin Konvansiyon çalışmalarına gözlemci olarak katılımı (aday devletlere üye devletler arasındaki konsensusu bloke etme olanağı verilmemiştir) daha sonra üstlenecekleri “acquis communautaire”nin (AB müktesebatı) oluşumuna katılma olanağı vermiştir. b. Anayasa Konvansiyonu’na verilen görevin içeriği Laeken’da Brüksel Konvansiyonuna dört önemli görev verilmiştir. Bu dört alan da Avrupa anayasa düzeninin gelişiminde önem taşıyan 34 Jörg Boehl Henner, “Verfassungsgebung im Bundesstaat”, Schriften zum Öffentlichen Recht Band 727, Duncker & Humblot · Berlin, 1977, s.36 vd.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1