42 .aPX *|UHYOLVLnLn 6XoX BLOdLUPHPHVL 6XoX .aSVaPÕnda 8]OaşWÕUPaFÕnÕn &H]aL 6RUXPOXOX÷X kamu görevlisi hakkında soruşturma evresinde KYOK, kovuşturma evresinde ise suçu işlemediği sabit olduğundan beraat hükmü verilecek, hakkında daha önce hüküm kurulan hallerde ise bu husus olağan ve olağanüstü kanun yollarında dikkate alınabilecektir. Kamu görevlisinin suçu bildirmemesi suçu, kamu adına re’sen takip edilen suçlarda söz konusu olduğundan takibi şikâyete bağlı suçları kamu görevlisinin bildirmemesi suç değilse de kanaatimizce kamu görevlisinden suça yönelik bir hukuki nitelemede bulunması beklenemeyeceğinden ve açıkçası bu yetki soruşturma evresinde Cumhuriyet savcısına, kovuşturma evresinde ise davaya bakan Mahkemeye ait bir yetki olduğundan, uzlaştırmacının suçun kamu adına mı yoksa şikâyete bağlı olarak mı takip edildiğine yönelik bir tespitte bulunmaksızın görevine ilişkin olarak öğrendiği her suçu bildirmesi gerekir.46 Böyle bir durumda suçun bildirimi yalnızca ihbar hakkı kapsamında bir hak değil aynı zamanda bir yükümlülük olarak da ortaya çıkmaktadır. T.C. Anayasası’nın 38. maddesinin; “hiç kimsenin kendisini ve kanunda gösterilen yakınlarını suçlayan bir beyanda bulunmaya veya bu yolda delil göstermeye zorlanamaz” hükmü istisna olmak üzere,47 kural olarak işlendiği öğrenilen suçun sır kapsamında kabul edilmediği de göz önünde bulundurulduğunda,48 suçu bildiren uzlaştırmacının, suç şikayete tabi olan bir suç dahi olsa kanunun hükmünü yerine getirdiği,49 bu bakımdan sır saklama yükümlülüğünün ihlalinin ve bunun hukuki sonuçlarının söz konusu olmadığı kabul edilmelidir. Anayasa’nın 38. maddesi göz önünde bulundurularak TCK’nın “Suçu bildirmeme” suçunu düzenleyen 278/4. maddesinde tanıklıktan çekinebilecek olan kişiler bakımından cezaya hükmolunamayacağının düzenlenmesi yerinde olmuşsa da kamu görevlisinin suçu bildirmemesi suçunda böyle bir cezasızlık nedeninin kanunun ilgili maddesinde yer almadığı görülmektedir. Kamu görevlisinin suçu bildirmemesi suçunda yakınlık ilişkisi ya da kamu görevlisinin kendisinin işlediği 46 Bkz., aksi yönde, Değirmenci, s. 153. 47 Kolcu, s. 118. 48 Giovanni Fiandaca/Enzo Musco, Diritto Penale, Parte Speciale, Vol. I, Bologna 1993, s. 189; Zeki Hafızoğulları, “Ceza Hukuku Düzeninde Devlet Sırrı”, HÜHFD, C. 2, S. 2, Y. 2021, s. 174; Hafızoğulları/Aygün Eşitli, s. 121. 49 TCK, m. 24.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1