410 Normatif İsnat ve Hukuki Muhakeme: Bir Yargı Kararının Analizi nulduğunu açıklığa kavuşturacak elimizde başka bir veri bulunmuyor. Dolayısıyla vestiyerdeki çikolata kutusunun, işveren M.G.’nin kendisine ayırdığı ve vestiyerde bıraktığı çikolata kutusu olup olmadığını bilmiyoruz. Dahası, çikolata kutusunun firma çalışanlarına dağıtıldıktan sonra veya dağıtılması amacıyla vestiyere konulup konulmadığını da bilmiyoruz. Hâliyle işçiyi tazminatsız işten çıkarma hakkını kullanan, kullanmakla kalmayıp haklı sebebi delillendiren işverenin “objektif iyi niyet” (“dürüst davranma”, MK m. 2) koşullarına uygun davranıp davranmadığı da bu aşamada karanlıkta kalıyor. Ne ilk derece mahkemesi ne Yargıtay ne de Genel Kurul, işverenin dürüstlüğünden zerre kuşkulanmamıştır. Asıl olan iyi niyetin varsayılmasıysa şayet (“iyi niyet”, MK m. 3), aynı varsayımın işçi eylemi için de geçerli olması beklenirdi. Öyle ya, aksi halde, işverenin ‘haklı sebebi yaratmak’ kastıyla çikolata kutusunu oraya bıraktığı da düşünülebilir. Kamera görüntülerinde, işveren M.G.’nin elinde imza föyü ve çikolata kutusuyla vestiyere girdiği sabit midir? Öte yandan Genel Kurul, işverenin neden beş gün sonra peşine düşeceği bir çikolata kutusunu vestiyerde bıraktığını/unuttuğunu sormak yerine, hiçbir delil göstermeden, ilk derece mahkemesinin takdirinin yanlışlığında ısrar eder: Mahkemece direnme gerekçesinde çikolata kutusunun konulduğu yerin toz içinde, atıl, kullanılmayan eşyaların konulduğu bir yer olduğu, çikolata gibi gıda maddesi bulunan dolu bir paketin buraya bırakılmasının normal ve beklenen bir davranış olmadığı, ayrıca çikolata kutusunun iş yerine ait, davacının kendisine teslim edilmiş ve sorumluluk alanına giren bir eşya olmadığından bahsedilmiş ise de, tüm tanık beyanları ve dosya kapsamından çikolata paketinin dolu olduğu anlaşılmakla paketin tam dolu ya da içinde az çok çikolata olması arasında da bir fark bulunmamaktadır. Nitekim davacı tanığı ‘içinde birkaç tane çikolata bulunan’ paketten bahsetmiş, davacı asil de ‘paketi boş olduğunu düşünerek aldığını’ beyan etmiştir. Mahkemenin kabulünün aksine, boş bir çikolata kutusunun çöp kutusu yerine belirtilen yere bırakılması normal ve beklenen bir davranış niteliğinde olmadığı gibi şirket sorumlusunun boş bir çikolata paketi nedeniyle olayın araştırılmasını ve dahi bu nedenle kamera kayıtlarının incelenmesini istemesi de genel hayat tecrübelerine aykırılık teşkil etmektedir. Muhakemenin absürtlüğü burada zirveye ulaşır: Hayatın olağan akışına aykırı kabul edilen davranış işçinin vestiyerdeki boş veya dolu
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1