411 TBB Dergisi 2023 (167) Rabia SAĞLAM olduğu şüpheli çikolata kutusunu alması, hayatın olağan akışına uygun bulunan davranış işverenin çikolata kutusunu vestiyerde bırakması/unutması ve beş gün sonra boş veya dolu olduğu şüpheli bir çikolata kutusunun peşine düşmesidir! Aynı firmada çalışan davacı işçinin kayınvalidesi, davacı tanığı sıfatıyla karanlıkta kalan birkaç hususu aydınlatır: “Kurban Bayramından üç dört gün önce müdürlerine hediye çikolata geldiğini, bunların birkaçını da kendisinin dağıttığını, şefleri M.G.’nin bir kutuyu da kendine ayırdığını, davacının da temizlik yaparken vestiyerde bulunan çikolata kutusunu boş zannederek dikiş kutusu olarak kullanmak üzere aldığını (…)” Genel Kurul’un, görmediği veya sorgulamadığı bazı somut gerçekleri bir araya getirerek yeniden ifade edelim: İşverene veya işyerine bayram nedeniyle gelen çikolatalardan bazıları dağıtılmış, birini de işveren kendine ayırmıştır. İşverenin kendine ayırdığı çikolata kutusu odasında değildir. İşveren imza föyünü vestiyere bırakırken kendine ayırdığı çikolata kutusunu da aynı yere bırakmış yahut aynı yerde unutmuştur. Hayatın olağan akışına uygun gibi görünen bu basit realite, Genel Kurul’un, “hırsızlık” isnadını delik deşik etmeye yeter de artar. Zira vestiyerdeki çikolata kutusunun, maliki veya zilyedinin işveren olabileceğine yahut işçiye emanet edildiğine ilişkin mutlak bir kanaate varmak mümkün değildir. Aynı şekilde, çikolata kutusunun ambalajının açılmamış veya paketin tamamen dolu olduğu da şüphelidir. Bir malın mülkiyetinin veya zilyetliğinin kime ait olduğu belirlenemiyorsa veya şüpheliyse, işçi de “başkasının malını bulunduğu yerden kullanmak maksadıyla” (Kıyasen, TCK m. 141) veya Genel Kurul’un ifadesiyle, “başkasına ait olan bir malı” almış olmaz. Diğer yandan, çikolata kutusu, iş yerinin malı da kabul edilemez; nihayetinde bayram hediyesidir, diğer çikolatalar gibi çalışanlara dağıtılabilir. Ezcümle, çikolata kutusu kimsenin malı olamayacak, tersinden söyleyelim, herkesin malı olacak kadar ortadadır. Temizlik işçisinin, başkasına ait olmayan, yarı boş bir çikolata kutusunu alması, hırsızlık kastını da şüpheli hale getirir. Realitenin bu versiyonuna rağmen Genel Kurul, işverenin delillendirdiği maddi olayı (işçinin çikolata kutusunu alması), önce dar bir kapsüle sıkıştırarak hukuki olay kıvamına getirir (işçinin davranışı), ardından maddi olayı muhakeme etmek yerine takdir eder: Çikolata kutusu doludur, işverene ait değilse bile işyerine aittir! Somut olayın detayları görmezden gelindiğinde, işçinin eylemi
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1