Türkiye Barolar Birliği Dergisi 168.Sayı

s.227-273 TBB Dergisi 2023 (168) ADÎ ORTAKLIK SÖZLEŞMESININ İSPATI MESELESI* THE MATTER OF PROOF OF ORDINARY PARTNERSHIP AGREEMENTS Melis TAŞPOLAT TUĞSAVUL** Özet: Adî ortaklık ticaret ortaklıklarından farklı olarak Türk Ticaret Kanunu’nda değil, Türk Borçlar Kanunu 620 ilâ 645. maddeleri arasında düzenlenmiştir. Adî ortaklık sözleşmesinin tarafları ortak bir amacı gerçekleştirmek için bu sözleşmeyi kurmaktadır. Adî ortalık sözleşmeleri uygulamada sıkça tercih edilmektedir. Bunun en önemli sebebi bu ortaklık tipinin esnek yapısıdır, ayrıca adî ortaklıkların tüzel kişiliği bulunmamakta ve kişisel ilişkiler ön planda olmaktadır. Ancak söz konusu esnek yapı uyuşmazlık çıkması durumunda ispat sorunu olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu çalışmada taraflar arasında adî ortaklık sözleşmesinin mevcut olup olmadığına ilişkin uyuşmazlıklarda ispat şeklinin nasıl olacağı, Türk hukukunda geçerli delil sistemleri bakımından hem doktrin görüşleri hem de Yargıtay kararları çerçevesinde ele alınacaktır. Ayrıca adî ortaklığın özel bir türü olarak nitelendirilen gizli ortaklık sözleşmelerine de değinilerek Yargıtay kararları çerçevesinde ispat şekli incelenecektir. Anahtar Kelimeler: Adî Ortaklık Sözleşmesi- Senetle İspat Kuralı- Kesin Delil- Gizli Ortaklık Abstract: Unlike commercial partnerships, ordinary partnerships are not regulated in the Turkish Commercial Code, but are regulated between articles 620 and 645 of the Turkish Code of Obligations. The parties of the ordinary partnership agreement establish this agreement in order to realize a common purpose. Ordinary partnership agreements are frequently preferred in practice. The most important reason for this agreement to be preferred is the flexible structure of this partnership type, besides, ordinary partnerships do not have legal personality and personal relations are at the forefront. However, this flexible structure emerges as a problem of proof in case of there is a conflict. In our study, the burden of * Bu çalışma 24-26 Mayıs 2023 tarihlerinde Ondokuz Mayıs Üniversitesi ev sahipliğinde gerçekleştirilen 9. Uluslararası Asos Hukuk Sempozyumu’nda sunulan ve özet olarak yayımlanan bildirinin geliştirilmesi suretiyle güncel olarak hazırlanmıştır. ** Dr. Öğr. Üyesi, Bahçeşehir Üniversitesi Medeni Usul ve İcra İflâs Hukuku Anabilim Dalı, [email protected], ORCID: 0000-0001-7145-1990, Makalenin Gönderim Tarihi: 21.08.2023, Kabul Tarihi: 01.09.2023

RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1