462 Karayollarında Kullanılan Otonom Araçlardan Doğan Cezai Sorumluluk Sorunu kararlarında şikâyetçiye tazminat ödenmesini hükme bağlayabilir. Anlaşma ile kurulan mahkemenin uluslararası baskı oluşturma amaçlı olarak verdiği tazminat ödenmesi kararı ABAD’ın CETA görüşünde Birlik organlarının işlevlerini yerine getirmesi bağlamında “sorunlu” bir konu olarak nitelendirilmiştir. Yukarıda işaret edildiği gibi danışma görüşünde ABAD tarafından Birlik Hukukunun muhtariyetinin korunması kriterlerinin yeniden vurgulanması önem taşımaktadır. ABAD’ın CETA görüşüne göre Avrupa kamu düzeninin korunmasına ilişkin esaslar prensip olarak AİHK’da öngörülmektedir. Konvansiyonda öngörülen istisnai temel hak sınırlamalarında (özellikle AİHK’nın 8-11 maddeleri) demokratik toplum bakımından gereklilik esas alınmaktadır. AİHM bu bağlamda alınacak önlem bakımından acil bir toplumsal gereklilik bulunup bulunmadığını ve alınacak önlem ve gerçekleştirilmek istenen amaç arasında ölçülülük ilişkisinin bulunup bulunmadığını (ölçülülük prensibi) ölçü almaktadır.79 Divanın CETA görüşü AB sekunder hukukunun AİHM tarafından ölçülülük denetimine tâbi tutulmasının taşıdığı önemi ortaya koymaktadır. AB üyesi devletlere yönelik şikâyetler çerçevesinde AİHM Bosphorus kararında AB sekunder hukukunu AİHK muvacehesinde denetleme yetkisini Konvansiyonun açık ihlâlleri ile sınırlamıştır.80 AİHM’nin AB’yi diğer Konvansiyon üyelerine nazaran tercihli duruma getiren AB Hukukunu denetleme yetkisini Konvansiyonun açık ihlâlleri ile sınırlı tutan bu yaklaşımını AB’nin AİHK’nın tarafı olması durumunda devam ettirip ettirmeyeceği henüz bilinmemekle beraber bu yaklaşımın AB’nin AİHK’ya katılması ertesinde yeterli bir denetim kriteri olarak devam ettirmesi olası gözükmemektedir.81 ABAD’ın CETA görüşünün bu bağlamda ne şekilde anlaşılması gerektiği literatürde tartışmalıdır. Kimi hukukçular CETA görüşü muvacehesinde AİHM’nin AB sekunder hukukuna ilişkin ölçülülük denetimini reddederken,82 kimileri AİHM’nin asgari vd”., bknz.: Jens Meyer-Ladewig/Martin Nettesheim/Stefan von Raumer (ed.), Europäische Menschenrechts-konvention, Handkommentar, 4.Bası., 2017, Nomos Verlag, Baden-Baden, s.656-681 79 Kathrin Brunozzi, Rn.32 vd. 80 Birgit Daiber, “Die Rechtsprechung des Europäischen Gerichthofs für Menschenrechte zur Europäischen Union”, ZfRV 2018, Heft 3, s.100 vd. 81 Jörg Gundel, s.185 82 Jörg Gundel, s.185 vd.; Wolfgang Weiss, s.683 vd.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1