114 Ceza Hukukunda Yöntem Sorunu Olarak “Suçların İçtimaı” Teşebbüs Aşamasında Kalmış lex specialis ile Tamamlanmış lex generalisin Birleşmesi Üzerine Bir Değerlendirme şudur: Dışlayan normda tanımlanan suçun gerçekleşmesiyle ortaya çıkan ihlal ve failin kusurluluğu yönünden, dışlanan normda ek olarak gözetilmesi gereken hiçbir öge yoktur.62 Bu mantık ilişkisi, bizi, dışlayıcı işleve; dışlayıcı işlev de bizi, yalnızca dışlayan normun somut olayda altlanacağı kabulüne götürür.63 Dolayısıyla, ceza hukukunun uygulanması sırasında, çifte değerlendirme yasağına uymak tüketme yükümlülüğüne aykırılık oluşturmayacaktır.64 Ceza hukukunun uygulanması sırasında normlar arasında kurulan dışlayıcı ilişkinin temelinin çifte değerlendirme yasağı olduğu anlaşıldığında, yalnızca özel-genel norm arasında kurulan ilişkinin tam anlamıyla dışlama ilişkisi olduğu görülecektir.65 Çünkü ögelerinin gerçekleşmesi, bir başka normun (N1) ögelerinin gerçekleşmesine tek yönlü biçimde zorunlu olarak bağlanan norm (N2), bu diğer normla (N1) kurduğu ilişkide tam olarak dışlanabilecektir.66 İki normun ögelerinin gerçekleşmesi sırasında ortaya çıkan zorunlu bağlılık, çifte değerlendirme yasağının temelindeki mantıksal kuralın da işletilmesini sağlar ve bunun sonucunda dışlanan olarak faaliyetinde normların koruma amacının (hukuksal varlık) dikkate alınabileceği kuşkusuzdur. Karş. Sternberg-Lieben/Bosch, Sch/Sch-StGB Vor §52 Rn. 102, Klug, ZStW 68 (1956), s. 413. Fakat bunun sınırını TMK m. 1/I ve ceza hukukuna egemen yasallık ilkesi çizer. 62 Puppe, Idealkonkurrenz, s. 355; El-Ghazi, Konkurrenz, s. 288. 63 v. Heintschel-Heinegg, BeckOK-StGB §52 Rn. 2; v. Heintschel-Heinegg, MüKoStGB Vor §52 Rn. 8. 64 v. Heintschel-Heinegg, BeckOK-StGB §52 Rn. 8. Burada bir konuya da kısaca değinmekte yarar var. Dışlamadan anlaşılması gereken, bir normun hukuk düzeninden dışarı atılması ya da yürürlükten kaldırılması değildir. Normların yarışması, Honig’in çoktan belirttiği üzere “aynı yaşam olayı bu iki yasa kuralına altlanabiliyor olduğu zaman” söz konusudur. “Dışlama”, yürürlükte olan o normun gerçekleşmesinin, somut olayda altlanıp sonuca bağlanmasının engellenmesidir. Nitekim yöntemsel sorun olarak suçların birleşmesi, hukukun bulunması değil; hukukun uygulanmasına ilişkindir. Sonuç olarak, normların yarışması yönünden dışlama ilişkisi, her zaman dışlayan norm ile dışlanan norm arasında ve somut olay ölçütünde kurulur. Tek başına, ilgili normların hukuk düzenindeki yürürlüklerini ifade etmez. Ayrıca, dışlama ilişkisi, ilgili suçların tanımı öngören ceza normlarında saptadığımız tipiklikler arasında değil; bu tipikliklerin gerçekleştirilmeleri (Tatbestandsverwirklichungen) arasında kurulur. Puppe, NK-StGB Vor § 52 Rn. 12; Ingeborg Puppe, “Was ist Gesetzeskonkurrenz?”, Juristische Schulung (JuS), 2016, N. 11, s. 963, 969. 65 Puppe, Idealkonkurrenz, s. 355; Puppe, JuS 2016, s. 963. 66 Puppe, NK-StGB Vor § 52 Rn. 9. Aynı yönde El-Ghazi, Konkurrenz, s. 176-177, 180; Eschelbach, SSW-StGB, § 52 Rn. 8. Ayrıca bkz. v. Heintschel-Heinegg, BeckOKStGB §52 Rn. 9; v. Heintschel-Heinegg, MüKo-StGB Vor §52 Rn. 35.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1