251 TBB Dergisi 2023 (169) Hayriye ŞEN DOĞRAMACI B. Tarımsal Üretim Sözleşmesinin Konusu Tarımsal üretim sözleşmesinin konusunu belirlerken her şeyden önce, Tarım Kanunu’nun “tanımlar” başlıklı 3. maddesinin “ı” bendinde yer alan tarım tanımından hareket etmek gerekir. Anılan hükme göre; “Tarım: Doğal kaynakları uygun girdilerle birlikte kullanarak yapılan her türlü üretim, yetiştirme, işleme ve pazarlama faaliyetlerini” ifade eder. Hükmün lafzından da anlaşılacağı üzere tarım faaliyeti birbirinden farklı görünümlerde ortaya çıkabilir. Bir şeyin üretilmesi, yetiştirilmesi, işlenmesi ve hatta pazarlanması bu kapsamda değerlendirilir. Bu nedenle gündelik dildeki yaygın kullanımının aksine tarımsal üretim, bitkisel ürünlerin toprakta yetiştirilmesi ile sınırlı değildir. Denizlerde kurulan çiftliklerde balık üretilmesi de tarım faaliyeti olarak değerlendirilir. Aynı maddenin “j” bendinde yer alan tarımsal üretim tanımı da yukarıda verilen örneği destekler niteliktedir. Buna göre tarımsal üretim, toprak, su ve biyolojik kaynaklar ile birlikte tarımsal girdiler kullanılarak yapılan bitkisel, hayvansal, su ürünleri, mikroorganizma ve enerji üretimini konu alır. Aynı tanım Yönetmeliğin “t” bendinde tekrarlanmıştır. Sözü geçen tanımda bitkisel, hayvansal, su ürünleri ile mikroorganizma üretiminin yanı sıra enerji üretiminden de söz edilmiştir. Enerji üretimi denilince bu kapsamda, güneş enerjisi, rüzgâr enerjisi, biokütle enerjisi,16 jeotermal enerji, hidroelektrik enerjisi, hidrojen enerjisi, dalga enerjisi akla gelir. Tarımsal üretim kapsamında bir şeyin üretilmesi, yetiştirilmesi gibi yeni bir ürün meydana getirilmesinin yanı sıra var olan bir şeyin işlenmesi de tarımsal üretim olarak değerlendirilmiştir. İşleme, var olan bir şeyi emek sarf ederek yeni bir şekle sokmak şeklinde tanım16 Biyokütle terimi ile belirli bir zaman, alan ya da hacim ölçüsünde toprak üstünde ve altında yaşayan bitkisel ve hayvansal maddelerin miktar anlaşılır. Biyokütle enerjisini modern ve klasik anlamda olmak üzere iki grupta ele almak mümkündür. Birincisi; konvansiyonel ormanlardan elde edilen yakacak odun ve yine yakacak olarak kullanılan bitki ve hayvan atıklarından olur. İkincisi, yani modern biyokütle enerjisi; enerji ormancılığı ve orman-ağaç endüstrisi atıkları, tarım kesimindeki bitkisel atıklar, kentsel atıklar, tarıma dayalı endüstri atıkları olarak sıralanabilir. Bu materyaller biyokütle yakıt teknikleri ile işlenerek katı, sıvı ve gaz yakıtlara çevrilir: Ayrıntılı bilgi için bkz. Metin Demirtaş/Vedat Gün, “Avrupa ve Türkiye’deki Biyokütle Enerjisi”, Celal Bayar Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi, 2007, s. 50; Murat Topal/E. Işıl Topal, “Ürün Bitkilerinden Yenilenebilir Enerji Kaynağı Biyokütle Enerjisi Potansiyelinin Belirlenmesi: Afyonkarahisar İli Örneği (20062010)”, Afyon Kocatepe Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi, 2012, s. 2.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1