74 Bankacılık Zimmeti Suçu si için malın zilyetliğinin ele geçirildiği anda değil, zimmete geçirme anında failin bu iradesi aranır.98 Dolayısıyla maddi unsur kısmında da açıklandığı üzere, failin, kredi değerliliğinin düşük olduğunu ve bu nedenle geri ödemeyeceğini bildiği bir kişiye kredi tahsis etmesi halinde kastın varlığından söz edilebilir. Buna karşın, failin gerekli bütün araştırmaları yapmasına ve herhangi bir olumsuzluk tespit etmemesine karşın rağmen, geri ödeneceği inancıyla kredi tahsis etmesi ve kredinin geri ödenmemesi halinde zimmete geçirme bilinç ve iradesinden bahsedilmeyecektir.99 Fiilin bilinmesi gereken unsurları, gerek maddi gerekse normatif nitelikte davranıştan önce gelen, davranışla eş zamanlı olan ya da davranıştan sonra gelen unsurlara ilişkin olabileceğine göre, bu unsurlar üzerindeki hata esaslı olup, kastı ortadan kaldırır.100 Örneğin, kendi taşınabilir bilgisayarı zannederek, banka tarafından göreviyle ilgili olarak kullanması için verilen ve kendi bilgisayarı ile aynı marka, aynı model ve dış görünüş itibariyle aynı olan bilgisayarı evinde götüren banka çalışanı, TCK m. 30/1 uyarınca zimmet suçundan sorumlu tutulamayacaktır.101 suçunda sahip olma kastının esas olduğu, mal edinme ve sahiplenme kastıyla hareket edildiğini gösteren kesin ve yeterli kanıtların bulunması, haksız çıkar sağlama kastının mevcudiyetinin arandığı ve failin zimmet kastıyla hareket ederek temellük kastını belirten kanıtlar gösterilmeksizin mahkûmiyet kararı verilemeyeceği yönündeki kararları bulunduğu ifade edilmiştir. Bkz. Alacakaptan, s. 36. “Tapulama başkatibinin gelmemesi sebebiyle müstafi addedilmesi ve bu durumda dairedeki eşyaları toplarken İdare tarafından verilen para ve tebligatlar için aldığı posta pullarını koyduğu zarfı da yanlışlıkla eve götürdüğü sonradan eşi tarafından bulunup savcıya teslim edildiği şeklindeki savunmasının aksini gösteren delil bulunmadığı gibi bu pullardan başka biçimde faydalanamayacağına göre fiil zimmet suçu oluşturmaz” (Yargıtay 5. CD., 3295/4259, 09.12.1983) Bkz. Alacakaptan, s. 36-37. 98 Güngör, “Zimmet Suçu”, s. 26. 99 Okuyucu Ergün, Zimmet Suçu, s. 164-165. Bu noktada bankaların ticari kuruluşlar olarak kar etmeyi amaçladıkları, banka yönetim kurulu üyelerinin koruma ve gözetim yükümlülükleri altındaki bankanın her durumda kar etmeyebileceği, zira bankacılığın risk mesleği olduğu, ancak bir kredi veren banka yönetiminin bu kredinin dönmemesi halinde her zaman sorumlu tutulamayacağı, eğer bankacı bu krediyi verirken kendisi veya üçüncü kişi için bir çıkar sağlamak amacı gütmemişse ve bankacılık mesleğinin objektif kurallarına uygun hareket etmişse, zarardan sorumlu tutulamayacağı da belirtilmiştir. Bkz. Donay, s. 113. 100 Devrim Güngör, Ceza Hukukunda Fiil Üzerinde Hata, 1. Baskı, Ankara 2007, s. 58. 101 Okuyucu Ergün, Zimmet Suçu, s. 110.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1