149 TBB Dergisi 2024 (170) Tuba BİRİNCİ UZUN rar verildiği için yasal vekâlet ücreti ya da karşı taraf vekâlet ücreti denmektedir.38 Haksız azil halinde uygulanan Avukatlık Kanunu’nun 174. maddesinin ikinci fıkrasında bahsi geçen ücret de iş sahibi ile avukat arasında kararlaştırılan akdi vekâlet ücreti ile yargılama gideri olarak mahkeme tarafından takdir edilen yasal (karşı taraf) vekâlet ücretidir.39 Haklı sebeple istifa eden avukat bakımından da aynı esas geçerlidir.40 Haklı azil halinde ise ancak azil tarihi itibariyle sonuçlanıp tamamlanmış işlerden dolayı avukatlık ücreti talep edilebilir; azil tarihi itibariyle henüz tamamlanmamış işler nedeniyle avukatlık ücretine hak kazanılamaz.41 Haksız azil halinde tamamlanmamış işler bakımından avukatın yargılama gideri olarak mahkeme tarafından takdir edilen yasal (karşı taraf) vekâlet ücretini iş sahibinden talep edip edemeyeceği hususu tartışmalı bir konuydu.42 Ancak yakın tarihli Yargıtay kararlarından bu tartışmanın sona erdiği, tamamlanmamış, kesinleşmemiş işler bakımından da avukatın yargılama gideri olarak mahkeme tarafından takdir edilen yasal (karşı taraf) vekâlet ücretini talep edebileceği anlaşılmaktadır. Örneğin Yargıtay 13. Hukuk Dairesi’nin 2019 yılında ver38 Ramazan Arslan/Ejder Yılmaz/Sema Taşpınar Ayvaz/Emel Hanağası, Medenî Usul Hukuku, 9. Baskı, Yetkin Yayınları, Ankara 2023, s. 758; Murat Atalı/İbrahim Ermenek/Ersin Erdoğan, Medenî Usul Hukuku, Yetkin Yayınları, 5. Baskı, Ankara 2022, s. 687; Süha Tanrıver, Medenî Usul Hukuku Cilt I, 4. Baskı, Yetkin Yayınları, Ankara 2021, s. 1190-1191; Abdurrahim Karslı, Medenî Muhakeme Hukuku, 5. Baskı, Filiz Kitabevi, İstanbul 2020, s. 726-727. Bir görüşe göre, yargılama giderlerinden olan yasal (karşı taraf) vekâlet ücretinin avukata ait olacağına ilişkin hüküm (AvK m. 164/5), hem genel ilkelere hem de Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na aykırıdır. Yargılama giderlerinden olan yasal (karşı taraf) vekâlet ücretinin, diğer yargılama giderleri gibi davada lehine karar verilen tarafa ait olması gerekir. Bkz. Hakan Pekcanıtez/Oğuz Atalay/Muhammet Özekes, Medeni Usul Hukuku Ders Kitabı, 10. Baskı, On İki Levha Yayıncılık, İstanbul 2022, s. 565-566. Aynı yönde bkz. Ali Cem Budak/ Varol Karaaslan, Medeni Usul Hukuku, 5. Baskı, Filiz Kitabevi, İstanbul 2021, s. 357, N. 9. 39 Cimbar, s. 216; Karateke, s. 130-131; Gökyayla, s. 94-95. 40 Gökyayla, s. 94; Cimbar, s. 226-227; Karateke, s. 131-132. 41 Yargıtay 13. Hukuk Dairesi’nin 09.07.2015 tarihli ve E. 2014/32164 K. 2015/23709 sayılı kararı (Mısır, s.260-261, 466); Yargıtay 13. Hukuk Dairesi’nin 09.02.2017 tarihli ve E. 2015/34132 K. 2017/1559 sayılı kararı (Mısır, s. 246-247). 42 Bu konu hakkındaki tartışma için bkz. Sungurtekin Özkan, s. 215; Günergök, s. 150; Aydın, s. 102-103.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1