115 TBB Dergisi 2024 (171) Osman Gazi ÜNAL sayılı Kanunla getirilen Geçici Madde 10 hükmü de aynı karmaşıklığı devam ettirmiştir. Hükmün anlaşılması oldukça zordur. Denetimli serbestlik tedbiri ve açık ceza infaz kurumuna ayrılma noktasında süreler üzerinde değişiklik yapılması doğru değildir. Bu durum infaz hakimleri ve infaz savcılarını bir hukukçudan çok bir hesaplayıcıya dönüştürmektedir. Geçici Madde 10 hükmü kendi içerisinde tutarlı bir şekilde kaleme alınmamıştır. Geçici Madde 6 ve Geçici Madde 9 hükmünde belirtilen birçok hususun Geçici Madde 10 hükmüne yansıtılamaması önemli bir eksiklik ve belirsizlik teşkil eder. Belirliliğin olmaması karşısında, yargılama ve infaz sürecindeki ilgili makamlar, hükmün uygulanma noktasında tereddütlerle karşılaşabilecektir. Bu tereddütler hükümlü aleyhine hatalı karar verebilme potansiyelini uhdesinde ihtiva eder. Özellikle suçun işlendiği tarih olgusundan hükmün kesinleştiği tarih yaklaşımına neden geçildiğinin hukuken bir izahı bulunmamaktadır. Bu durum aleyhine mahkûmiyet hükmü verilip de tutuklu olan ancak kesinleşmemiş hükümlüler açısından mağduriyet yaratabilir. Bundan başka madde hükmünün CGTİHK’nın diğer kurumlarıyla da uyumlu ölçüde hazırlanmadığı anlaşılmaktadır. Madde hükmünün bazı fıkralarının üstte belirttiğimiz üzere doğru bir şekilde kurgulandığı görülse de bunun beklentileri karşılamaktan uzak olduğunu belirtmek gerekir. Geçici Madde 6 hükmündeki gibi Geçici Madde 10 hükmünün de örtülü bir özel af olduğu sonucuna ulaşmaktayız. Öncelikle Anayasa Mahkemesi’nin Geçici Madde 6 hükmünün iptali istemiyle ilgili vermiş olduğu ret kararı isabetli değildir. Bu karar, özel affa ilişkin nitelikli çoğunluklar konusunda Kanun koyucuya adeta kolaylık sağlamıştır. Ceza infaz kurumlarının mevcudunu düşürmek isteyen Kanun koyucu, yeni bir geçici madde ihdas ederek ve bu yolla CGTİHK 105/A maddesinin koşullarını değiştirerek örtülü bir af çıkarılabilmektedir. Sağlanan bu kolaylığın Anayasa’nın 87. maddesi ve TCK’nın 65. maddesinin f. 2’deki düzenlemeleri etkisiz kılabilecek bir mahiyet taşıdığını söylemek mümkündür. Bunun önüne geçebilmek amacıyla sorunun ana kaynağı olan CGTİHK’nın 105/A maddesinin kaldırılması gerekmektedir. Geçici Madde 10 f. 4 ile Geçici Madde 9 f. 5 hükümleri devletin denetimi ve gözetimi altında bulunmaksızın izinli olma, yani dene-
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1