300 Kurumsal Yönetim Perspektifinde İş Adamı Kararı İlkesinin Bir Değerlendirmesi bakımından önem arz etmekte olup kamuoyu aydınlatması yapılacağı dönemlerde başvurulacak en önemli kaynaklar arasında yer almaktadır.29 D. Sorumluluk Sorumluluk unsuru, yönetim organlarınca gerçekleştirilen faaliyetlerin ve alınan kararların kanuna ve sözleşmelere uygun olup olmadığının denetimi ve gözetimini ifade etmektedir.30 Buna göre, şirket sözleşmelerinde; yöneticilerin görev dağılımları, yetki sahaları ve bu görev ve yetkilere ilişkin sorumluluklarının açık ve net bir biçimde yer alması gerektiği ifade edilebilir.31 II. İŞ ADAMI KARARI İLKESİ KAVRAMI A. Tanımı ve Kökenleri İş adamı kararı ilkesi, Amerikan hukukunda common law sisteminde yargı kararlarıyla ortaya çıkmış bir kavram olup yönetim kurulu üyelerinin, şirkete dair verdikleri kararlar sonucu doğan zararlardan sorumlu tutulmalarını sınırlandıran32 ve böylece mahkemelerin yerindelik denetimi yapmasının önüne geçen bir kurumdur.33 İş adamı kararının (BJR) ortaya çıkışı ABD şirket hukukunda 1800›lü yıllara dayanmaktadır. Günümüzde BJR olarak bilinen bu ilkenin hukuksal yansımasının kökleri 1829 yılında verilmiş bulunan Louisiana Yüksek Mahkemesi Percy/Millaudon34 kararında bulunmaktadır.35 BJR’nin ku29 Fatma Pamukçu, “Finansal Raporlama ile Kamuyu Aydınlatma ve Şeffaflıkta Kurumsal Yönetimin Önemi”, Muhasebe ve Finansman Dergisi, 2011, S. 50, ss. 133-148, s.138. 30 Doğan, s. 137. 31 Hasan Pulaşlı, Corporate Governance- Anonim Şirket Yönetiminde Yeni Model, Banka ve Ticaret Hukuku Araştırma Enstitüsü, Ankara, 2003, s. 93. 32 Lori McMillan, “The Business Judgment Rule as an Immunity Doctrine”, William & Mary Business Law Review. 2013, Vol. 4, I. 2, pp. 521-574, p. 521. 33 Bozkurt Yaşar, s. 5; Hasan Pulaşlı, “Türk Ticaret Kanunu Tasarısı’na Göre Anonim Şirket Yönetim Kurulu Üyelerinin Özen Yükümlülüğü ve Müteselsil Sorumluluğu”, Banka ve Ticaret Hukuku Dergisi, 2009, C. 25, S. 1, ss. 27-63, s. 58. 34 Percy v. Millaudon, 3 La. 568 (1832). 35 S. Samuel Arsht, “The Business Judgment Rule Revisited”, Hofstra Law Review, 1979, Vol. 8, I. 1, pp. 93-134.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1