311 TBB Dergisi 2024 (171) Efe DÜNDAR III. KURUMSAL YÖNETİM PERSPEKTİFİNDE İŞ ADAMI KARARI İLKESİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ İş adamı kararı ilkesinin altında çeşitli idare gerekçeler yattığı söylenmektedir. Çeşitli şekillerde ifade edilse de bu gerekçeler üç geniş kategoriye ayrılmaktadır. Bunlar: yöneticileri hizmet vermeye ve risk almaya teşvik etmek; iş kararlarına yargının müdahalesini önlemek ve yönetim kurulunun kurumsal yönetimdeki merkezi karar alma rolünü korumaktır.80 Mahkemeler, geriye dönüp bakıldığında, yetkin yöneticilerin de hatalı kararlar alabileceklerini kabul etmektedir.81 Bu kararlar bir şirketin önemli miktarda para kaybetmesiyle sonuçlanırsa, yöneticilerin bu zarardan çok kolay sorumlu tutulmaları, kişileri yönetici olarak görev yapmaktan caydıracaktır. Sonuç olarak, yöneticilerin hatalı kararlarından dolayı kişisel olarak sorumlu tutulmasını zorlaştıran bir yasal kural -yani iş adamı kararı ilkesi- “aksi takdirde kişisel sorumluluk korkusuyla görev almayı reddedebilecek yetkin kişileri yönetici olmaya teşvik etmektedir”.82 İş adamı kararı ilkesi, yöneticilere iş kararlarında önemli bir serbesti tanımak üzere tasarlanmıştır.83 Delaware mahkemeleri bu felsefeyi, yönetici kararlarının maddi sağlamlığını değerlendirmeyi reddederek ve yöneticileri yalnızca ağır ihmal standardına tabi tutarak uygulamaktadır.84 İş adamı kararı ilkesine uymak, “girişimcinin işlevinin risklerle karşılaşmak ve belirsizlikle yüzleşmek olduğu gerçeğini ve verildiği anda mantıklı bir kararın yıllar sonra mükemmel bir bilgi birikimine sahip olunduğunda çılgınca bir önsezi gibi görünebileceğini”85 göz ardı etme eğilimini uygun bir şekilde bastırmaktadır.86 80 Lyman P. Q. Johnson, “Corporate Officers and the Business Judgement Rule”, Business Lawyer (ABA), February 2005, Vol. 60, I. 2, pp. 439-470, p. 455. 81 Dennis J. Block Et Al., The Business Judgment Rule: Fiduciary Dunes of Corporate Directors 97-98 (5th Ed. 1998) (emphasis added), s. 12 & n.49 Aktaran: Johnson, p. 455). 82 Air Line Pilots Ass’n Int’l v. UAL Corp., 717 F Supp. 575, 582 (N.D. Il1. 1989), aff’g, 897 F2d 1394 (7th Cir. 1990). (Aktaran: Johnson, p. 455-456). 83 Gagliardi v. Trifoods Int’l, Inc., 683 A.2d 1052, 1053 (Del. Ch. 1996) (Aktaran: Johnson, p. 456). 84 Johnson, p. 456 85 Joy v. North, 692 F2d 880, 886 (2d Cir. 1982), cert. denied, 460 U.S. 1051 (1983) (Aktaran: Johnson, p. 457). 86 Johnson, p. 457.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1