131 TBB Dergisi 2024 (172) Onur GÜRER baskı aygıtıdır.11 Yalnız bu baskıcı özelliğinin yanında devletin ideolojik yönünün de bulunduğu hesaba katılmalıdır. Devletin baskıcı ve ideolojik yanları arasında diyalektik bir ilişki bulunmaktadır. Bu iki işlev, ancak saf tanımsal düzeyde ve önemli rezervlerle ayrılabilir.12 Çünkü baskıcı uygulamalar ve ideolojik müdahaleler çoğu zaman iç içe geçmektedir. Devletin yaygın ve sürekli baskı uygulaması toplumsal mücadelelerin yükselmesine ve kapitalizmin yıkılma tehlikesiyle karşı karşıya kalmasına yol açabilmektedir. Bunun yaşanmaması için devlet; kamu hizmeti faaliyeti yürüterek üretim maliyetlerini azaltmakta, yurttaşlarına asgari yaşam ve çalışma standartları gibi bazı olanaklar ve garantiler sunarak onların rızasını kazanmaktadır.13 Doktrinde kamu hizmetinin iktisadi nesnellik, devletin görevleri ve devletin yarattığı işlevler olarak tanımlandığı tespit edilmektedir.14 Kamu hizmetinin tanımlanmasının zor olduğunu belirten yazarların çoğunlukta olmasına rağmen, kamu hizmeti tanımının yapılmasında doktrinin ve yargı organlarının kamu hizmetini sıklıkla tanımladığı da belirtilmektedir.15 Kamu hizmeti, şablonlara bağlı kalınmadan, her tarihsel süreçte yeniden tanımlanması gereken bir kavramdır.16 Kamu hizmeti, kural olarak idare(devlet) tarafından yerine getirilen, toplumun ortak ihtiyaçlarını karşılama amacı taşıyan, kamusal yetki ve usuller kullanılarak yürütülen faaliyetlerdir.17 Bu ihtiyacın; sürekli olması gerektiği gibi,18 tam olarak tatmin edilememesi nedeniyle toplumun huzurunun bozulma ihtimalinin bulunması da gerekir. İhtiyaç göreli bir kavramdır ve gıda, konut, sağlık, eğitim ve ulaşım hizmetleri gibi birçok faaliyet kategorisine göre tanımlanabilir.19 İhtiyaç; piyasa tale11 Friedrich Engels, Ailenin, Özel Mülkiyetin ve Devletin Kökeni, Çev. Kenan Somer, Sol Yayınları, Ankara, 1998, s. 201. 12 Nicos Poulantzas, State, Power, Socialism, Verso Classics, London, 2000, s. 33-34. 13 David Harvey, Spaces of Capital: Towards a Critical Geography, Routledge, New York, 2001, s. 277. 14 Karahanoğulları, Kamu Hizmeti, s. 10-45. 15 Cüneyt Ozansoy, “Türkiye’de Kamu Hizmeti Tartışmaları: Bir Hamaset ve Habaset Alanı”, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. XLVI, S. 1, 1997, s. 85-86. 16 Karahanoğulları, Kamu Hizmeti, s. 6-7. 17 A. Şeref Gözübüyük/Turgut Tan, İdare Hukuku C. I, 9. Bas., Turhan Kitabevi, Ankara, 2016, s. 589-592. 18 İl Han Özay, Günışığında Yönetim, Alfa Yayınları, 3. Bas., İstanbul, 1996, s. 231. 19 David Harvey, Social Justice and the City, 2nd Ed.,Blackwell Publishers, Oxford, 1993, s. 102.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1