301 TBB Dergisi 2024 (172) Engin SAYGIN 1982 Anayasası’nın 142’nci maddesine göre, mahkemelerin yetkileri kanunla düzenlenir. İdari yargı yerlerinin yetkileri, 2575 sayılı Danıştay Kanunu, 2576 sayılı Bölge İdare, İdare ve Vergi Mahkemelerinin Kuruluşu ve Görevleri Hakkında Kanun ve 2577 sayılı Kanun ile düzenlenmiştir. 2577 sayılı Kanun’un uygulanmasında mahkemelerin yetkisi kamu düzenini ilgilendiren bir nitelik taşıdığından, aşağıdaki sonuçlar karşımıza çıkmaktadır:16 1) Taraflar anlaşma yoluyla yetkili mahkemeyi değiştirememektedir. Bir başka ifadeyle, taraflar yetkili mahkemeyi değiştirme sonucunu doğuracak yetki sözleşmesi yapamamaktadır. 2) Taraflar ileri sürmese bile mahkemeler yetki konusunu her zaman re’sen inceleyebilmektedir. 3) Yetkisiz bir mahkemenin davaya bakması kanun yollarında kaldırma/bozma sebebi olmaktadır. 4) Hiçbir mahkeme yetkisine girmeyen bir davaya bakamamakta; yetkisine giren bir davaya ise bakmaktan kaçınamamaktadır. 5) Yetki kuralları taraflar için müktesep hak doğurmamaktadır. Şöyle ki, davanın görülmesi sırasında yetkili mahkemenin kanunla değişmesi, mahkemenin davaya devam etmesini engellemektedir. İdari davalarda genel yetki, 2577 sayılı Kanun’un 32’nci maddesinde düzenlenmiştir. Bu maddenin aktarılan birinci fıkrasına göre, iptal davalarında yetki konusundaki genel kural, dava konusu idari işlemi tesis eden idari merciin bulunduğu yerdeki idare mahkemesinin yetkili olmasıdır. İhalelere yasaklama kararlarında yetki konusundaki önemli konulardan birisi, Resmî Gazete’de yayımlanan yasaklama kararının iptali istemiyle açılan davalarda yetkili mahkemenin tespiti iken diğeri, ihaleden yasaklama kararına ilişkin ilgili idarenin hazırlık işlemleri ile yasaklama kararlarının kaldırılması talebinin reddine ilişkin işlemlerin iptali istemiyle açılan davalarda yetkili mahkemenin tespitidir. 16 Bahtiyar Akyılmaz, Murat Sezginer, Cemil Kaya, Türk İdari Yargılama Hukuku, s. 236-237; Lale Burcu Önüt, Oğuz Sancakdar, İdari Yargılama Hukuku Genel Esaslar, s. 158.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1