52 Nefret Suçu ve Söylemi: Temel Sorunlar, Suç Profili ve AİHM Yaklaşımı lerden ve İnsan Hakları ve Temel Özgürlüklerin Korunmasına İlişkin Sözleşme’ ye EK 12 No’lu Protokolün 1. maddesinde belirtilen ayırt edici özelliklerden daha dardır.188 Bu nedenle ayırt edici özellikler bakımından, kanun koyucu TCK’daki düzenleme ile sınırlı bir koruma getirmeyi tercih etmiş189 ve seçimlik hareketin de ancak nefret saikiyle işlenebileceğini belirtmiştir.190 2. Manevi unsur Nefret, suçunun işlenmiş sayılabilmesi için failin başta mağdurun karakteristik ayırt edici özelliklerini ve fiilin diğer maddi unsurlarını bilmesi ve bu bilinçle eylemini gerçekleştirmesi gerekmektedir. Failin, fiilini bilmesinin yanında mutlaka istemesi de gerekir.191 Bu husus yukarda açıklandığı üzere, nefret suçlarının bir nevi “mesaj suçları”, “sembolik suç” olma niteliğinden kaynaklanmaktadır. Çünkü fail fiili188 EK 12 nolu Protokol Madde. 1: Hukuken temin edilmiş olan tüm haklardan yararlanma, cinsiyet, ırk, renk, dil, din, siyasi veya diğer kanaatler, ulusal ve sosyal köken, ulusal bir azınlığa mensup olma, servet, doğum veya herhangi bir diğer statü bakımından hiçbir ayrımcılık yapılmadan sağlanır. https://www.echr.coe.int/documents/d/echr/convention_tur Erişim Tarihi. 17.02.2024. 189 Yargıtay On Sekizinci Ceza Dairesi’nin 30.03. 2016 tarih ve 2015/26353 E., 2016/6373 K. sayılı kararı: “TCK 122. maddesinde ırk, devlet, milliyet, renk, cinsiyet, engellilik, siyasi düşünce, felsefi inanç, din veya mezhep farklılığından kaynaklanan nefrete dayalı ayrımcılığı suç saymıştır. Yasa koyucu burada açık bir şekilde on koruma grubu belirlemiş ve bu on koruma grubuna yönelik seçimlik ve bağlı hareketleri suç olarak düzenlenmiştir. Suç ve Cezada Kanunilik İlkesi gereği bu on koruma grubu dışındaki bir gruba nefret saikiyle de olsa ayrımcılık yapılması durumunda veya bu on koruma grubuna karşı maddede belirtilen dört farklı seçimlik hareket dışında bir eylemle ayrımcılık yapılması halinde de ayrımcılık suçu oluşmayacaktır.” www.corpus.com.tr. Erişim Tarihi,12.02.2024. 190 Bayraktar, s.73; Demren Dönmez, s.13. Kanunda yer alan nefret sebeplerinin sınırlı olmadığı yönünde aksi görüş için bkz. Zeki Hafızoğulları/Muharrem Özen, Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler, Kişilere Karşı Suçlar, 4. baskı., Us-a Yayıncılık, Ankara, 2015, s.225. 191 Bulut, s.79; Gizem Kübra Özen Aykutalp, “Nefret ve Ayırımcılık Suçu”, NKÜ Hukuk Fakültesi Dergisi, 2021(2), s.419-452, s.444, Nurten Öztürk, Nefret ve Ayrımcılık Suçu, Adalet Yayınevi, Ankara, 2017, s. 132. Daha ayrıntılı tartışma için bkz. Gökçe Serim, Türk Ceza Kanunu’nda Nefret ve Ayrımcılık Suçu, Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kamu Hukuku Anabilim Dalı, 2020, s.144.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1