55 TBB Dergisi 2024 (172) Recep DOĞAN B-Suçun Özel Görünüş Şekilleri 1. Teşebbüs Nefret ve ayırımcılık suçu sırf hareket suçudur.202 Engelleme amacıyla kanunda sayılan seçimlik hareketlerden birinin yapılması ile suç tamamlanır.203 Ayrıca bir neticenin doğmuş olması aranmaz. Bu nedenle, suçun maddi unsurunu oluşturan “engelleme” hareketinin aşamalara bölünebilmesi halinde suç teşebbüse teorik olarak mümkün hale gelmektedir.204 Buna göre, örneğin bir işveren, bir kişinin, Alevi olmasına duyduğu nefretle işe alınmaması için, bir çalışanına yazılı talimat verirse; ancak bu talimat, çalışana ulaşmazsa suç teşebbüs aşamasında kalacaktır.205 Bununla beraber suç tipinde yer alan bir kişinin işe alınmasını ya da bir kişinin olağan bir ekonomik etkinlikte bulunmasını ruhsat veya izin vermemek suretiyle engellemek fiilleri suçun gerçek ihmali hareketle işlenmesini mümkün kılmaktadır. Bu kapsamda yer alan hareketler bakımından da kanaatimizce de suçun teşebbüs aşamasında kalması mümkün değildir. İhmali hareketin gerçekleşmesi ile birlikte suç tamamlanmış olur.206 Buna karşılık, nefret ve ayrımcılık suçunun neticeli bir suç olduğunu ve bu neticenin, engellenme olduğunu kabul eden görüşe göre, suça ilişkin seçimlik hareketler yapılmakla beraber, engellenme neticesinin gerçekleşmemesi halinde, suç teşebbüs aşamasında kalmaktadır. 202 Yargıtay Dördüncü Ceza Dairesi’nin 12.06.2023 tarih ve 2021/11263 E., 2023/19698 K. sayılı kararı: “Sırf hareket/tehlike suçu olan nefret ve ayırımcılık suçunun oluşabilmesi için, engelleme hareketinin bir zarar doğurmasının aranmadığı, suçun oluşması için yasa maddesinde yer alan engelleme hareketinin yapılmasının yeterli olduğu, bu hareketin mağdur için somut bir tehlike arz etmesinin önemli olmadığı ve araştırılmasının gerekmediği, sadece hareketin parçalara bölünebildiği durumlarda bu suça teşebbüsün mümkün olabileceği gözetilmeksizin, sanıklar hakkında 5237 sayılı Kanun’un 35. maddesinde yer alan suça teşebbüs hükümlerinin tatbiki, hukuka aykırı bulunmuştur.” www.corpus.com.tr. Erişim Tarihi,12.02.2024.Ayrıca bkz. Bayraktar, s.78; Demren Dönmez, s.41. 203 Karşı görüş için bkz. Ersoy, 2017, s.48. 204 Bayraktar, s.78; Demren Dönmez, s.50; Özbek/Doğan/Bacaksız, s. 494; Ulaş Karan, “Türk Hukukunda Ayrımcılık Yasağı ve Türk Ceza Kanunu’nun 122. Maddesinin Uygulanabilirliği”, Türkiye Barolar Birliği Dergisi, 2007, S.73, s.146-173, s.169. 205 Öztürk, s.136; Serim, s.149. 206 Demren Dönmez, s.50; Öztürk s.136.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1