83 TBB Dergisi 2024 (172) Cengiz Topel ÇİFTCİOĞLU suçun anne dışında üçüncü bir kişinin fiiliyle gerçekleşmiş olması gerekir.75 Bu suçun faili olmak bakımından mutlaka gebeliği sonlandırma yetkisine sahip olmak gerekmez. Çocuğun yetkili olmayan bir kişi tarafından düşürtülmesi, bu suçta yalnızca nitelikli bir hal oluşturur (TCK m.99/5). Bu arada, gebeliği sonlandırma yetkisine sahip olan sağlık personeli, Tüzük m.2/3-4’te sayılmıştır. Bu hükme göre, rahim tahliyesi, kadın hastalıkları ve doğum uzmanlarınca yapılır. Ancak, Bakanlıkça açılan Eğitim Merkezlerinde kurs görerek yeterlik belgesi almış pratisyen hekimler, kadın hastalıkları ve doğum uzmanının denetim ve gözetiminde “menstruel regulasyon”76 yöntemiyle rahim tahliyesi yapabilirler. Çocuk düşürtme suçunun nitelikli halinin uygulanması bakımından anılan Tüzük hükmünün kapsamı dışında kalan herkes, rahim tahliyesi için yetkisiz kişidir. Bu nedenle de nitelikli halin bunlar hakkında da uygulanması gerekir.77 TCK m.99’da düzenlenen suçların mağduru gebe kadındır. Hatta bu fiillere kadın rıza göstermiş olsa bile bu maddenin ikinci ve beşinci fıkralarında belirtilen hallerde söz konusu rıza Kanun tarafından geçerli kabul edilmemiştir. Bu halde dahi suçun mağduru gebe olan kadındır.78 TCK m.100 bakımından da fail, sadece cenini taşıyan kadın olabilir. Gebe kadın dışında birisinin çocuğun düşürülmesine yönelik fiilleri işlemesi halinde, TCK m.100’deki suç değil, diğer şartları mevcutsa TCK m.99’daki çocuk düşürtme suçu oluşur. Bu yönüyle, m.100’de düzenlenen suç, bir özgü suç niteliği taşımaktadır.79 Nihayet, TCK m.100’de düzenlenen suçun mağdurunun devlet ve toplum olduğu da ifade edilmelidir.80 75 Tezcan/Erdem/Önok, s.373. 76 Menstruel regulasyon, “vakum aspirasyon yönteminin kullanıldığı küçük cerrahi müdahale” anlamını taşımaktadır (Osman Erol Hayran/Tanıl Kocagöz/Sesin Kocagöz, “Menstruel Regulasyon ve Rahim İçi Araç Kullanımında Demografik Özelliklerin Karşılaştırılması”, Medial Kadın-Doğum Dergisi, C.4, S.3, 1988, s.157160; Dönmez, s.110). 77 Keskin Kiziroğlu, s.172. 78 Tezcan/Erdem/Önok, s.373-375. 79 Mahmut Koca/İlhan Üzülmez, Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler, 6. Baskı, Seçkin Yayıncılık, Ankara 2013, s.452; Ertuğrul, Çocuk Düşürme, s.373. 80 Özbek/Doğan/Bacaksız, s.322; Türe, s.174-175.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1