Türkiye Barolar Birliği Dergisi 173.Sayı

89 TBB Dergisi 2024 (173) Muhammed BIÇAKÇIGİL yandaşlarıyla doldurmak) denilmektedir. Nitekim bu yolla 20 Kasım 2017 tarihli 696 sayılı KHK ile Yargıtay’a 100 yeni üye, Danıştay’a ise 16 yeni üye eklenmiştir.106 SONUÇ Kuvvetler ayrılığı ilkesi modern demokratik sistemlerin temel prensiplerindendir. Kuvvetler ayrılığı ilkesiyle kamu gücü hukuk içinde birbirini dengeleyecek/denetleyecek yasama, yürütme ve yargı mekanizmalarına dağıtılır. Böylece gücü tek elde toplayan despot yönetimlerin ortaya çıkması engellenerek hak ve özgürlükler korunmuş olur. Anayasa hukukunun en temel ilkelerinden olan kuvvetler ayrılığı ilkesini güvence altına almayı amaçlayan modeller; kuvvetlerin birbirinden sert biçimde ayrıldığı başkanlık sistemi ile kuvvetlerin yumuşak ayrımının esas olduğu parlamenter sistemdir. “Cumhurbaşkanlığı hükümet sistemi” olarak adlandırılan mevcut sistem, yürütmenin tek başlı olması bakımından başkanlık sistemine benzese de, kuvvetlerin sert ayrımını öngörmediği için bu sisteme “başkanlık sistemi” denilmesi mümkün görünmemektedir. Çünkü yürütme organının seçimleri yenileme kararı alarak yasama organını feshetmesi ve aynı şekilde yasama organının seçimleri yenileme kararı alarak yürütmenin görevine son vermesi başkanlık sistemlerinde görülmeyen bir durumdur. Mevcut sistem anayasa hukukundaki klasik tasnifte kuvvetler ayrılığı sistemleri arasında yer almayan “sui generis” bir sistemdir. Bu sistemde cumhurbaşkanı tek başına yürütme organını oluşturmaktadır ve yetkileri alabildiğine genişletilmiştir. Hatta denilebilir ki hukuken karşılaştırıldığında mevcut sistemde yürütme organı olarak cumhurbaşkanının yetkileri 1876 Kanuni Esasi’deki padişah yetkilerinden daha geniş ve daha fazladır. Cumhurbaşkanının parti başkanı sıfatı, meclis çoğunluğu üzerinde söz sahibi olması itibariyle yasama erkinin dengeleyici ve denetleyici niteliğini ortadan kaldırmıştır. Önemli kamu görevlilerini atama konusunda verilen sınırsız ve kontrolsüz yetkiler de başkanlık sistemlerinde benzeri olmayan bir 106 Ergun Özbudun, Anayasacılık ve Demokrasi, Yetkin Yayınları, Ankara 2019, s. 134-135.

RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1