358 İş Kazalarından Kaynaklanan Yaşam Hakkı İhlali ve geliştirme hakkına sahiptir.” Ayrıca Anayasa m. 56/1 gereğince, “Herkes, sağlıklı ve dengeli bir çevrede yaşama hakkına sahiptir.” Aynı maddenin 3. fıkrasında da devletin, herkesin hayatını, beden ve ruh sağlığı içinde sürdürmesini sağlamakla yükümlü olduğu belirtilmiştir. Bu durumda işyerinde sağlanması gereken iş güvenliği hakkı, yaşama hakkının bir uzantısı olarak karşımıza çıkmaktadır. En temel hak olan yaşama hakkının iş sağılığı ve güvenliği hakkı ile bağlantısı yadsınamaz niteliktedir. Anayasa Mahkemesi de bazı kararlarında17 iş güvenliği hakkının yaşama hakkı ile ilişkisi olduğunu isabetli olarak vurgulamıştır. Anayasa Mahkemesinin ilgili kararı gereğince, “Tartışma konusu kuralda işvereni işçi sağlığını ve güvenliğini titizlikte korunma durumunda bırakarak işçilerin ölmelerini veya sağlıklarına zarar gelmesini önleyici bir tedbir niteliği de vardır. Böyle bir tedbirin ise, Anayasa’nın 14’üncü maddesinin ilk fıkrasındaki (Herkes, yaşama, maddî ve manevî varlığını geliştirme haklarına ve kişi hürriyetine sahiptir.), 10 uncu maddesinin ikinci fıkrasındaki (Devlet insanın maddî ve manevî varlığının gelişmesi için gerekli şartları hazırlar.) kuralları ile 49’uncu maddesinin birinci fıkrasındaki (Devlet, herkesin beden ve ruh sağlığı içinde yaşayabilmesini sağlamakla ödevlidir.) Kuralının dayandığı temel ilkenin, başka deyimle kişinin canının ve sağlığının Devletçe her türlü zarardan, korunması ilkesinin gereği bulunduğu açıkça görülmektedir. Gerçekten; bütün devletlerin ilk görevi, kişilerin canlarım, sağlıklarım özellikle başka kişiler yüzünden doğacak her tehlikeden korumaktır. Devletler bu ödevlerini hukuk alanında ceza veya tazminat gibi yaptırımlar öngörerek yerine getirmektedirler”.18 Söz konusu karardan da anlaşıldığı üzere, hukukun koruması gereken en büyük değer, kişi yaşamı ve kişi sağlığıdır. Devletin Anayasadan doğan iş sağlığı ve güvenliğinin sağlanması görevini yerine getirebilmesi için etkili bir iş sağlığı ve güvenliği mev17 AYM, 23.5.1977 T., 1972/2 E., 1972/28 K. (https://normkararlarbilgibankasi. anayasa.gov.tr/Dosyalar/Kararlar/KararPDF/1972-28-nrm.pdf, erişim tarihi: 03.01.2023); Bu karar ile ilgili ayrıca bkz. Anayasa Mahkemesi Kararlar Dergisi, İkinci Tıpkı Basım Ankara Üniversitesi Basımevi Ankara 1992, S. 10, s. 406-414; AYM, 18.3.1976 T., 1975/198 E., 1976/18 K. (https://normkararlarbilgibankasi.anayasa. gov.tr/Dosyalar/Kararlar/KararPDF/1976-18-nrm.pdf, erişim tarihi: 03.01.2023); Bu karar ile ilgili ayrıca bkz. Anayasa Mahkemesi Kararlar Dergisi, Ankara 1977, (İkinci Tıpkı Basım Ankara Üniversitesi Basımevi Ankara 1991), S. 14, s. 106. 18 Anayasa Mahkemesi Kararlar Dergisi, İkinci Tıpkı Basım Ankara Üniversitesi Basımevi Ankara 1992, S. 10, s. 411-412.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1