361 TBB Dergisi 2024 (173) Candan ALBAYRAK ZİNCİRLİOĞLU Türk Borçlar Kanunu m. 417 hükmünden anlaşılacağı üzere, bu madde işverenin işçiyi koruma borcunu düzenleyen genel bir hükümdür. Bu hüküm çerçevesinde işverenin, iş sağlığı ve güvenliği önlemlerini alma yükümlülüğünün geniş ve mutlak bir nitelik taşıdığı söylenebilir.28 İş kazalarının önemli ölçüde önlenmesi için işverenin işçiyi koruma yükümlülüğüne uyması gerekir. İşverenin iş güvenliğine ilişkin kurallara uymaması veya tüm önlemlere rağmen iş kazasının gerçekleşmesi halinde, işçiye karşı sorumluluğu Türk Borçlar Kanunu’nun genel sorumluluk ilkeleri çerçevesinde devam etmektedir.29 Türk Borçlar Kanunu yanında işverenin iş sağlığı ve güvenliği önlemlerini alma borcu, mevzuatımızda 2012 yılında yürürlüğe giren 6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu30 ile işyerlerinde iş sağlığı ve güvenliğinin sağlanması ve mevcut sağlık ve güvenlik şartlarının iyileştirilmesi için işveren ve çalışanların görev, yetki, sorumluluk, hak ve yükümlülükleri düzenlenmektedir. 6331 sayılı İSGK. m. 2/1’e göre, “Bu Kanun; kamu ve özel sektöre ait bütün işlere ve işyerlerine, bu işyerlerinin işverenleri ile işveren vekillerine, çırak ve stajyerler de dâhil olmak üzere tüm çalışanlarına faaliyet konularına bakılmaksızın uygulanır”. Bu madde ile 6331 sayılı Kanun’un uygulama alanı gösterilmiş ve faaliyet konularına bakılmaksızın bağımlı çalışanların tamamı Kanun kapsamına alınmıştır. Böylece 4857 sayılı İş Kanunu’na tabi olan işçiler, Türk Borçlar Kanunu, Basın İş Kanunu, Deniz İş Kanununa tabi olarak çalışanlar ile kamu görevlisi statüsüne sahip memurlar ve sözleşmeli personellerin, çırak ve stajyerlerin de İş Sağlığı ve Güvenliği Kanununun kapsamına alınmış olduğu görülmektedir.31 28 Hamdi Mollamahmutoğlu/Muhittin Astarlı/Ulaş Baysal, İş Hukuku, 7. Baskı, LYKEION Yayıncılık, Ankara 2022, s. 1439. 29 İştar Cengiz, “İşverenin İş Kazasından Doğan Hukuki Sorumluluğu”, TAAD, Nisan 2018, Yıl: 9, S. 34, s. 125; Yarg. 10. HD. 11.04.2019 T., 2018/6289 E., 2019/3373 K. (lexpera.com.tr; erişim tarihi: 08.07.2024). 30 RG. 30.06.2012 T., 28339 S. 31 Mollamahmutoğlu/Astarlı/Baysal, İş Hukuku, s. 1357; Sümer, İş Sağlığı, s. 51-54; Akı, s. 4, 7; Tankut Centel, “İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu’nun Uygulama Alanı ve Kapsamı”, Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi (Özel Sayı), Prof. Dr. Nur Centel’e Armağan, C. 19, S. 2, 2013, s. 80-81; Çelik/ Caniklioğlu/Canbolat/Özkaraca, s. 414; Tiftik/Adıgüzel, s. 333.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1