433 TBB Dergisi 2024 (173) D. Doruk TAVŞAN • Hekimlerin, günlük çalışma saatlerinin bir kısmında çalışmak üzere kiraladıkları (sağlık kuruluşlarının odaları dahil) bu işyerlerinde kendi nam ve hesabına serbest meslek faaliyetinde bulunması, mesleki faaliyetine ilişkin tahsilatları için hizmet verdiği hastalara serbest meslek makbuzu vermeleri kaydıyla elde ettikleri gelirin serbest meslek kazancı, • İşveren ile hekim arasında hizmet sözleşmesi düzenlenmesi, işverene tabi ve belirli bir işyerine bağlı olarak onun emir ve talimatları dahilinde çalışılması halinde ise elde edilen gelirin ücret olarak değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir.26 c. Hizmet Satın Alma Sözleşmesi Olarak Kurulan İlişkinin İş Sözleşmesi Olarak Kabul Edilebilmesinin Koşulları Özel hastanelerde çalışan hekimlerin iş hukuku bağlamındaki çalışma statüleri hakkında verilmiş sınırlı sayıda Yargıtay ve Bölge Adliye Mahkemesi kararı bulunmaktadır. Anılan kararlar genel olarak 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu’nun Ek Madde 10 hükmünün yürürlük tarihinden önceki uygulamalara ilişkin olsa da fiili ilişkinin nitelendirilebilmesi bakımından son derece önem arz etmektedir. Söz konusu kararlarda temel ölçüt olarak, hekimin yaptığı işin sayı ile sınırlandırılmaması, emeğini sürekli olarak hastanenin hizmetine arz etmesi ve çalışması karşılığında kendisine zaman esasına göre belirli ve düzenli bir aylık ücret ödenmesi aranmıştır. Kanaatimizce hekimler ile hastane arasındaki bağımlılık ilişkisi değerlendirilirken, işin yapılmasından doğan ekonomik risklerin hekim tarafından üstlenilip üstlenilmediğinin de araştırılması, aradaki ilişkinin niteliğini belirlemek açısından son derece faydalı olacaktır. Nitekim Yargıtay da benzer hukuki ilişkilerde bağımlılık unsurunu belirlerken “ekonomik risk” ölçütünü dikkate almıştır.27 Buna göre, hizmet satın alma sözleşmesi kapsamında istihdam edilen hekimlerin 26 40 No’lu Vergi Usul Kanunu Sirküleri, Gelir İdaresi Başkanlığı, (16.02.2009 Sayı:40), 2009. [Erişim Tarihi: 12.01.2024]. Erişim Linki: https://www.gib.gov.tr/ node/86946 27 Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 2016/1414 E. 2016/1072 K. 16.11.2016 T. sayılı kararı, Yargıtay 9. Hukuk Dairesi’nin 2016/19997 E. 2016/18472 K. 25.10.2016 T. sayılı, 2015/14621 E. 2015/21427 K. 11.06.2015 T. sayılı ve 2015/2190 E. 2015/8456 K. 26.02.2015 T. sayılı kararları
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1