436 İş Hukuku Bağlamında Özel Hastane Hekimlerinin Çalışma Statüleri takdirde, bu hizmeti karşılığında kendisine ödenen ücret “hizmet faturası” veya her ne isim altında ödenirse ödensin, bu durum aradaki ilişkinin işçi-işveren ilişkisi olduğunu kabule engel teşkil etmeyecektir. Önemli olan sözleşmeye verilen isim değil, tarafların arasındaki fiili ilişkidir. Kural olarak hekim hastaneye bağımlı olarak sağlık hizmeti görmeyi üstleniyor ve hastane de bu hizmetin karşılığında ücret ödemeyi taahhüt ediyorsa arada iş sözleşmesi bulunduğu söylenebilecektir.31 Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 12.04.2016 tarihli kararında, hekime hizmeti karşılığında zaman esasına göre belirli ve düzenli bir aylık ücret ödendiğine de dikkat çekmiş ve neticeten hastaneye karşı bağımlılık unsurunun da oluştuğunu vurgulayarak ve hastane ile arasındaki sözleşmenin iş sözleşmesi olarak kabul edilmesi gerektiğine karar vermiştir.32 Yukarıda açıklandığı üzere, bir işverene ve belirli bir iş yerine bağlı olarak, şahsi sorumluluk altında olmaksızın işveren nam ve hesabına verilen hizmet karşılığında elde edilen kazanç Gelir Vergisi Kanunu’nda aksine bir hüküm bulunmadıkça “ücret” olarak nitelendirilmektedir. Yargıtay 9. Hukuk Dairesi’nin kararlarında belirtildiği üzere yaptığı iş sayı ile sınırlandırılmaksızın emeğini sürekli olarak davalı hastane emrine arz eden ve karşılığında zaman esasına göre belirli ve düzenli bir aylık ücrete hak kazanan hekimlerin elde ettiği gelirler ile hastane ile aralarındaki “sağlık hizmeti satın alma sözleşmesi” muvazaaya dayanması sebebiyle geçersiz olan hekimlerin gördükleri iş karşılığında hekimlerin elde ettikleri gelirlerin de “ücret” olarak değerlendirilmesi gerekir. Ekonomik Riskin Özel Hastaneye Ait Olması Ekonomik risk ölçütü her ne kadar bugüne dek doğrudan irdelenmiş olmasa da kanaatimizce hekimler ile özel hastane arasındaki bağımlılık ilişkisi değerlendirilirken, işin yapılmasından doğan gereken ekonomik risklerin hekim tarafından üstlenilip üstlenilmediğinin 31 Hasan Özkan/Sunay Öner Akyıldız, Hasta-Hekim Hakları ve Davaları, Seçkin Yayınları, 1. Baskı, Ankara 2008, s.86 vd. 32 Yargıtay 9. Hukuk Dairesi’nin 2016/6326 E. 2016/9152 K. 12.04.2016 T. sayılı kararı
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1