283 TBB Dergisi 2024 (174) Bahadır DEMİR bağlıdır. Dolayısıyla, taşıyıcı annelik yöntemiyle doğan çocuğun hemen evlat edinilmesi mümkün değildir. D. Miras Hukuku Bakımından Taşıyıcı Annelik Günümüz Türk Kanunlarına göre, taşıyıcı annelik yöntemiyle doğan çocuk, genetik ebeveynlerine değil, biyolojik annesinin soybağına bağlı olacak ve bu nedenle biyolojik annesinin mirasçısı olacaktır. Bu durum, taşıyıcı annenin diğer mirasçıları açısından olumsuz sonuçlar doğurabilir. Ayrıca, taşıyıcı annelik uygulamasıyla doğan çocuk, TMK kapsamında genetik ebeveynleriyle ancak evlat edinme yoluyla bağ kurabilecektir.77 Bu durumda, çocuk sadece kendisini evlat edinen ebeveynden mirasçı olacak; genetik anne ve babasının üst soyundan ise mirasçı olamayacaktır. Bu da çocuk açısından birtakım dezavantajlar yaratacaktır.78 Doktrinde, bu olumsuz sonuçların önüne geçmek için, taşıyıcı annelikle doğan çocuğun genetik ailesi tarafından tanınmasına olanak sağlanması gerektiği savunulmaktadır. Miras hukuku açısından çocuğun, genetik ailesiyle soybağı kurabilmesine imkân sağlanmalıdır.79 Bu varsayımların gerçekleşmemesi için, taşıyıcı annelik yöntemiyle doğan çocuğun aile ve miras hukukunun temelini oluşturan soybağının genetik ailesiyle sağlanması, çocuğun kişilik hakkının korunması açısından önemlidir. III. TAŞIYICI ANNELIK SÖZLEŞMESINE İLIŞKIN GÖRÜŞLERIN DEĞERLENDIRILMESI Taşıyıcı annelik, yukarıda açıkladığımız üzere, ODNK ve ÜYTY hükümlerine göre yasaklanmıştır. Bu nedenle, mevcut kanunlara göre yapılan taşıyıcı annelik sözleşmesi kesin olarak hükümsüzdür. Ayrıca, daha önce açıkladığımız gibi, doktrinde taşıyıcı annenin sözleşme gereği doğacak çocuk üzerindeki haklarından vazgeçmesinin mümkün olmadığı ve taşıyıcı annelik sözleşmesinin ahlaka ve kişilik haklarına aykırılık teşkil ettiği yönünde görüşler bulunmaktadır. Bu hususlara 77 Yılmaz, s. 131. 78 Savaş, s. 46. 79 Nazlı Hilal Çelik, “Taşıyıcı Annelikte Çocuğun Soybağı Sorunu”, Hukuk ve Adalet Eleştirel Hukuk Dergisi, 2017, C. 9, S. 21, s. 5.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1