91 TBB Dergisi 2024 (175) Ender TÜRK karar12 veya “karar vermeye yer olmadığına” dair karar13 şeklinde nitelenmiş olduğu ayrıca not edilmelidir. Bununla birlikte, terminoloji konusunda uygulamada ortaya çıkan karmaşanın aslında 1961 Anayasası döneminde verilen kararlarda ağırlık kazandığı; 1982 Anayasası döneminde verilen kararlarda ise söz konusu karar türünün çok büyük çoğunlukla “karar verilmesine yer olmadığı” şeklinde nitelendiği ayrıca belirtilmelidir. Öyle ki, hüküm kısmında 1996; esasın incelenmesi kısmında ise 2004 yılından bu yana verilen kararlarda kural olarak yalnızca ilgili terimin benimsendiği dikkat çekicidir.14 Dolayısıyla bu çalışmada da bahse konu karar türü, “karar verilmesine yer olmadığı” (KVYO) kararı olarak nitelenmiş ve incelemenin bu terim üzerinden sürdürülmesi tercih edilmiştir. II. TANIM Türk anayasa hukuku literatüründe KVYO karar türünün görece az sayıda çalışmada yer verilen ve ayrıca incelenen bir niteliğe sahip olduğu gözlemlenmektedir.15 Dolayısıyla söz konusu karar türüne yönelik terminoloji ve tanım incelemeleri nispeten doldurulması gereken bir boşluğa işaret eder. Bu tespiti bir kenara not etmekle birlikte, KVYO karar türünün hiçbir çalışmada tanımlanmadığını öne sürmekniden karar verilmesine gerek bulunmadığına oybirliğiyle…”. Aynı yönde bkz.: E.1994/84, K.1995/33, 18/07/1995; E.1996/45, K.1996/44, 20/11/1996. 12 Bkz.: E.1969/43, K.1971/6, 19/01/1971: “…dava konusu hükmü 19.1.1971 gününde 1969/48 esas sayılı davada 1971/5 karar sayısı ile iptal edilmiş olduğundan konunun ayrıca karara bağlanmasına yer bulunmadığına 19.1.1971 gününde oybirliğiyle karar verildi.”. Aynı yönde ayrıca bkz.: E.1976/38, K.1976/46, 12/10/1976. 13 Bkz.: E.1970/63, K.1971/38, 13/04/1971: “Anılan maddenin ikinci fıkrası üzerine karar vermeye yer olmadığına, Avni Givda’nın ortada oylama konusu bulunmadığı yolundaki karşı oyu ile ve oyçokluğu ile”. Aynı yönde ayrıca bkz.: E.1975/192, K.1975/209, 13/11/1975. 14 KVYO kararlarının esas inceleme kısmında “karar verilmesine gerek olmadığına dair karar” olarak nitelenmesi bakımından bkz.: E.2003/11, K.2004/49, 07/04/2004. Hüküm kısmı açısından aynı yönde ayrıca bkz.: E.1996/45, K.1996/44, 20/11/1996. 15 Bazı istisnalar kapsamında örneğin bkz.: Şahnaz Gerek/Ali Rıza Aydın, “İptal Davaları ve İtiraz Başvurularında Usulün Anayasal Denetime Etkisi”, Anayasa Yargısı İncelemeleri-1, Ankara: Anayasa Mahkemesi, 2006, ss. 340-343.; İsmail Köküsarı, Anayasa Mahkemesi Kararlarının Türleri ve Nitelikleri, İstanbul: On İki Levha, 2009, ss. 172-173.; Özen Ülgen, Anayasa Yargısında İlk İnceleme, İstanbul: Beta, 2013, s. 127 vd.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1