93 TBB Dergisi 2024 (175) Ender TÜRK Mahkemesi’nin ret kararlarından farklı bir hukuki niteliğe sahiptir. Dolayısıyla bu karar türünün, Mahkeme’nin ilgili başvuru veya iddiaları reddetmesi olarak nitelenmesi mümkün değildir. KVYO kararlarının, ret veya iptal kararlarının aksine, istem hakkında herhangi bir karar verilmemesi olarak nitelenmesi daha yerinde olacaktır.21 Sonuçta, KVYO karar türünün sağlıklı bir tanımını yapabilmek için, bu karar türünün ortaya çıktığı durumların ayrıca incelenmesi ve diğer karar türlerinden farklarının ortaya konması gerekmektedir. Aşağıda bu inceleme ve farklılıklara odaklanılacak; böylelikle söz konusu karar türünün tanımında dikkat çeken eksiklikler giderilmeye çalışılacaktır. III. KVYO KARARLARININ OLUŞUMU, GELİŞİMİ VE TÜRLERİ KVYO karar türünün oluşumu bakımından, öncelikle anayasal veya yasal herhangi bir hükme dayanmadığı belirtilmelidir. Gerçekten 1961 Anayasası ile 1982 Anayasası hükümleri incelendiğinde bahse konu karar türüne ilişkin açık bir anayasal dayanak bulmak mümkün değildir. Benzer şekilde, her iki dönemin Anayasa Mahkemelerine İlişkin Kuruluş ve Yargılama Usulleri Hakkındaki Kanunlarda da bu konuda herhangi bir yasal dayanağa yer verilmediği gözlemlenmektedir.22 Bu kapsamda KVYO karar türünün başlangıcı ve oluşumu itibariyle tamamen Anayasa Mahkemesi içtihatlarından kaynaklandığı belirtilebilir.23 Hal böyle olmakla birlikte, söz konusu karar türü halihazırda hukuken hiçbir metinde düzenlenmemiş de değildir. “İlk inceleme raporlarının hazırlanması” başlığını içeren Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü’nün 48’inci maddesinin üçüncü fıkrasında, Başkan tarafından görevlendirilecek raportörün…raporunda “işin esasına geçilmesine, başvurunun reddine, eksikliklerin giderilmesi için süre verilmesine, davanın açılmamış sayılmasına veya karar verilmesine yer olmadığına kararlarından birinin verilmesi yönünde” düşünce bildireceği açıkça düzenlenmiştir.24 Bundan ön21 Bkz.: Infra, III. A-B-D. 22 Krş.: 22 Nisan 1962 tarihli 44 sayılı Kanun, Resmî Gazete, Sy. 11091, 25 Nisan 1962; 10 Kasım 1983 tarihli 2949 sayılı Kanun, Resmî Gazete, Sy. 18220, 13 Kasım 1983; 30 Mart 2011 tarihli 6216 sayılı Kanun, Resmî Gazete, Sy. 27894, 3 Nisan 2011. 23 Aynı yönde bkz.: Köküsarı, op. cit., s. 172. 24 Bkz.: Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü, Resmî Gazete, Sy. 28351, 12 Temmuz 2012.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1