102 Türk Anayasa Yargısında Sözün Bittiği Yer: Karar Verilmesine Yer Olmadığı (KVYO) Kararı böylelikle kendi kendisine esas yönünden denetim gerçekleştiremeyeceği bir alan inşa etmektedir. Madde kenar başlıklarının anayasallık denetimine ilişkin açık bir yasak öngörülmediği halde, Mahkeme’nin denetim yetkisini bu şekilde sınırlaması, anayasa yargısında son yıllarda benimsenen kendi kendini sınırlama doktrinlerinin de bir diğer örneği olarak sınıflandırılabilir niteliktedir.54 Bu konudaki eleştirilerden ikincisi; söz konusu argüman ve içtihadın hem anayasal açıdan hem de geçmiş içtihatlar bakımından çelişkili bir niteliğe sahip olmasıdır. 1982 Anayasası’nda madde kenar başlıklarının; sadece ilgili oldukları maddelerin konusunu ve maddeler arasındaki sıralama ile bağlantıyı göstereceği, bu başlıkların Anayasa metninden sayılmayacağı açıkça düzenlenirken bunların denetimine yönelik herhangi bir sınırlama getirilmemiştir (m. 176/2). Öyle ki, 2010 yılında Anayasa Mahkemesi de 5982 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın Bazı Maddelerinde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun’un 8’inci maddesiyle 1982 Anayasası’nın 74’üncü maddesinin kenar başlığını değiştiren dava konusu hükümleri esastan incelemiş ve bu konudaki yeni içtihadına aksi yönde bir içtihat geliştirmiştir.55 2010 yılında Anayasa değişikliklerinin dahi kenar başlığını denetleyen Mahkeme’nin, yalnızca birkaç yıl sonra kanun maddelerinin kenar başlıklarının denetiminde kendini bu şekilde sınırlaması, içtihat istikrarı ve hukuk güvenliği bakımından da tartışmalı bir karar tekniği oluşturmuştur. Bu konuda getirilebilecek bir diğer eleştiri ise Mahkeme’nin benimsediği argümanların özüne yönelik olabilir. Öncelikle belirtilmeli ki, madde kenar başlıklarının norm niteliği taşıyıp taşımadığı “norm” kavramının nasıl tanımlandığına göre değişecektir. Norm kavramından ne anlaşılması gerektiği ise şüphesiz bu çalışmanın sınırlarını bir hayli aşacak niteliğe sahiptir.56 Bununla birlikte, norm kavramına veri54 Bu konuda ayrıntılı bilgi için ayrıca bkz.: Ender Türk, Anayasa Yargısında Yargısal Sınırlılık Doktrini, Ankara: Yetkin, 2023, ss. 188-551. 55 Bu yönde bkz.: E.2010/49, K.2010/87, 07/07/2010. 56 Bu konuda ayrıntılı bilgi için bkz.: Hans Kelsen, Pure Theory of Law, Çev. Max Knight, Berkeley: University of California Press, 2005, s. 3 vd. Türkçe literatürde ayrıca bkz.: Yahya Berkol Gülgeç, Normlar Hiyerarşisi, İstanbul: On İki Levha, 2016, s. 5 vd.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1