104 Türk Anayasa Yargısında Sözün Bittiği Yer: Karar Verilmesine Yer Olmadığı (KVYO) Kararı rafından bu şekilde nitelendirilmemiş olacaktır. Şüphe yok ki, Mahkeme önüne gelen işlemin hukuki niteliğini bizzat belirlemede yetki sahibidir.59 Ancak yarım asırdan uzun süreden beri ilkesel olarak benimsenen bu yetki, var olan yargısal denetim yetkisini sınırlamak yerine gerektiğinde genişletmek için kullanılmalıdır. Aksi halde anayasa yargısından beklenen faydaya ulaşmak mümkün olmayacaktır. Bunun sonucunda ise KVYO karar türü, denetim yetkisi kapsamına giren işlemlerin bu alandan dışlanması için bir araç olarak kullanılır hale gelebilir. Mahkeme’nin böylesi sakıncaları gidermek adına 2014 sonrası benimsediği tartışmalı içtihadını terk etmesi ve önceki içtihadına geri dönmesi gerekmektedir. D. “İşlemin Yok Hükmünde Olduğu Gerekçesiyle Ortaya Çıkan KVYO” Kararları Türk anayasa yargısında yakın zamanda ortaya çıkan KVYO kararlarından bir diğeri; başvuru konusu işlemin “hukuken var olmadığının” ya da daha teknik bir ifadeyle “yok hükmünde olduğunun” tespit edilmesi halinde, bunlar hakkındaki iptal istemlerinin de incelenemeyeceğini ortaya koyan karar türü olarak dikkat çekmektedir. Gerçekten bu gibi durumlarda Anayasa Mahkemesi; işlemin hukuken var olmadığını tespit ettikten sonra, bunlara ilişkin istemlerin incelenmesine de olanak bulunmadığını ve iptal talepleri hakkında KVYO kararı verilmesi gerektiğini halihazırda içtihat olarak benimsemiş görünmektedir.60 Türk anayasa yargısında “yokluk”, öğretide uzun zamandır tartışma konusu olan ve uygulamadaki seyrekliğine rağmen teoride birçok kez özel olarak irdelenmiş konulardan biri niteliğindedir.61 Nitekim uygulamada Anayasa Mahkemesi de bu yönde karar verebileceğini 59 Bu yönde bkz.: E.1966/7, K.1966/46, 19/12/1966; E. .2007/62, K.2007/66, 05/07/2007; E.2024/45, K.2024/61, 22/02/2024, § 7. 60 Bu yönde bkz.: E.2024/45, K.2024/61, 22/02/2024, §§ 31-32; E.2024/43, K.2024/65, 22/02/2024, §§ 31-32. 61 Örneğin bkz.: İbrahim Şahbaz, “Anayasa Yargısında Yokluk”, Ankara Barosu Dergisi, Sy. 4, 1999, ss. 23-48; Osman Can, “Anayasa Yargısında Yokluk”, Prof. Dr. Ergun Özbudun’a Armağan, C. 2, Ankara: Yetkin, 2008, ss. 175-213; Nur Uluşahin, “Yokluk Teorisinin Anayasa Hukukunda Yeri ve Uygulanabilirliği”, Prof. Dr. Ergun Özbudun’a Armağan, C. 2, Ankara: Yetkin, 2008, ss. 675-737; Yılmaz Aliefendioğlu, “Anayasa Mahkemesi Kararları Işığında ‘Yokluk’ ya da ‘Yok İşlem’”, TBB Dergisi, Sy. 81, 2009, ss.1-14.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1