9 TBB Dergisi 2024 (175) Özde DEREBOYLULAR BAYRAKTAR çok durumda ceset, leş kuşları tarafından temizlenmek üzere çarmıhta bırakılmakta ve böyle kişiye bir cenaze töreni yapılmasının dahi engellenmesi için vahşi hayvanlara yem olarak atılmaktaydı.28 Çarmıha germenin son derece utanç verici bir ölüm metodu olarak görülmesi nedeniyle Romalılar, kendi vatandaşlarını, özellikle de yüksek zümredekileri, çarmıha germeme eğilimindeydi.29 Bunun yerine köleler, gözden düşmüş askerler, yabancılar ve özellikle siyasi aktivistler sıklıkla bu cezaya çarptırılmaktaydı.30 Mahkumlar, genellikle bir iç karışıklık döneminin ardından toplu olarak çarmıha gerilirdi. Örneğin, M.Ö. 73-71 yılları arasında Spartacus’ün önderlik ettiği köle isyanının ardından yaklaşık altı bin takipçisi Roma şehri ile Capua yolu boyunca çarmıha gerildi. M.S. 70 yılında, Kudüs yerle bir edildiğinde muhaliflerin, Romalı yetkililerin isyankar eylemlerine tolerans göstermeyeceğini anlamalarını sağlamak için daha fazla toplu çarmıha gerilme uygulandığı bilinmektedir.31 Romalılar çarmıha germeyi M.S. 4. Yüzyılda I. Konstantin tarafından kaldırılıncaya kadar 500 yıl boyunca uygulamışlardır. lıydı. Buna, hipovolemik, kalp durması ve solunum hareketinin bozulmasından kaynaklanan ilerleyici asfiksi de dahildir. Romalı muhafızlar, mahkûm ölene kadar infaz yerini terk edemedikleri için bazen demir bir sobayla bacaklarını kırarak mahkûmun sonunu hızlandırıyorlardı. Kimi zaman ise daha da ileri gidilerek mahkûmun, vücudunun örneğin dil gibi bir kısmı kesiliyor veya kör ediliyordu. Bunun tam aksi ise mahkûmun ölmesinin daha acılı ve uzun sürmesi istendiğinde ellerinin çarmıha çivilenmek yerine bağlanmasıydı. Bkz. Türkoğlu, Roma Hukukunda Suç ve Ceza, s. 116; Barry Damian Smith, The Trauma of the Cross: How the Followers of the Jesus Came to Understand the Crucifixion, Paulist Press, 1999, s. 14. 28 Nitekim, bulunan ilk çarmıha gerilme örnekleri bugünün İran sınırları içindedir. İnanışa göre dünya toprakları kutsaldır ve bu yüzden kötü şöhretli, adi bir suçlunun gömülmesi toprağa saygısızlıktır. Bu nedenle de cesedin kalıntılarının kuşlar ve köpekler tarafından yok edilmesi en doğrusudur. Bkz Smith, The Trauma of the Cross: How the Followers of the Jesus Came to Understand the Crucifixion, s. 15; Türkoğlu, Roma Hukukunda Suç ve Ceza, s. 117. 29 Laura Geggel, “Jesus Wasn’t the Only Man to be Curcified. Here is the History Behind this Brutal Practice”, (2019), https://www.livescience.com/65283-crucifixion-history.html, ET. 10.3.2024 30 Geggel, Jesus Wasn’t the Only Man to be Curcified. 31 Geggel, Jesus Wasn’t the Only Man to be Curcified.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1