265 TBB Dergisi 2024 (175) Selin SERT SÜTÇÜ “Ölüm tehlikesi içinde kaybolan veya kendisinden uzun zamandan beri haber alınamayan kişi” hakkında hâkim re’sen gaiplik kararı veremeyecektir. Hâkim talepte bulunanların bu taleplerini ve kanunun aradığı diğer koşulların gerçekleşip gerçekleşmediğini inceledikten sonra gaipliğe karar verebilecektir. III. DEĞERLENDİRMELER Gaiplik kararı verilebilmesi; Türk Hukuk Sisteminde ayrıca Alman ve İsviçre Hukuk Sistemlerinde belirli sürelerin geçmesi ve ilan edilme koşuluna bağlanmıştır. Mahkeme tarafından gaiplik kararı verilmesiyle gaiplik kararı, kayıp olan eşin ölüm tehlikesi içinde kaybolduğu veya uzun süreden beri haber alınmama tarihinden itibaren geçerli olacaktır. Gaiplik kararı, geçmişe etkili olsa da karar alınıncaya kadar geçmesi gereken süreler ve ilan süreleri arasındaki bekleme süresi göz önüne alındığında, hâkimin TMK m. 197 hükmüne dayanarak, diğer eş veya gaiplik kararının alınmasında kayıp olan eşin gaipliğine bağlı olanlar gaiplik kararı alınması talebiyle mahkemeye başvuru yaptığı andan itibaren evlilik birliğini temsil yetkisi kapsamında gerçekleşecek tüm hukuki işlemler için müdahale de bulunması gerekmektedir. Diğer eş, mahkemeye başvurmadan önce eşinin gaip olup olmadığını bilmediğinden, diğer eş veya gaiplik kararının alınmasında kayıp olan eşin gaipliğine bağlı olanlar mahkemeye başvuruncaya kadar bu durumun evlilik birliğinin temsilini nasıl etkileyeceği değerlendirilecektir. A. Ailenin -Sürekli- İhtiyaçlarının Karşılanması Amacıyla Yapılan Hukuki İşlemler Eşin kayıp olması ancak henüz gaiplik kararı alınamaması veya alınmaması halinde evlilik feshedilinceye kadar evlilik birliği devam edeceğinden, evlilik birliğinin temsili bakımından eşin tek başına yapacağı olağan hukuki işlemler geçerli kabul edilmelidir.58 Eşin tek başına gündelik hayatını devam ettirecek işlemlerde bulunması, ekmek alması, market alışverişinde bulunması mümkündür.59 58 Öztan, s. 268; Dural/Öğüz/Gümüş, s. 184-185; Akıntürk/Ateş, s. 129; Hatemi, s. 89; Gençcan, s. 172; Havutçu, s. 68; Yalman, s. 18-19. 59 Hausheer/Reusser/Geiser, Art. 166, n. 48; Öztan, s. 269-270; Gençcan, s. 172; Dural/Öğüz/Gümüş, s. 185; Kılıçoğlu, s. 128; Havutçu, s. 71; Bayram, s. 195.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1