288 El Yazılı Vasiyetnamede İmzanın Yeri Hakkında Bir İsviçre Federal Mahkemesi Kararının Değerlendirilmesi El yazılı vasiyetnamenin şekli yönünden önem arz eden başka husus vasiyetnamede düzenleme tarihinin bulunmasıdır. Daha önce de ifade edildiği üzere vasiyetnamede düzenleme tarihi vasiyetçinin kendi el yazısı ile yazılmalıdır. Esasen el yazılı vasiyetnamede düzenleme tarihinin bulunması çeşitli faydaları olan bir uygulamadır. Her şeyden önce vasiyetçinin düzenleme tarihinde vasiyetname ehliyetine sahip olup olmadığını tespit etmeye yarar.10 Bunun dışında vasiyetçinin içerik yönünden birbiriyle bağdaşmayan birden fazla vasiyetname tanzim etmesi halinde bunlar arasında öncelik-sonralık ilişkisi kurularak önceki tarihli vasiyetnameden rücu edilip edilmediğini anlamakta da vasiyetname tarihinin önemi görülmektedir.11 TMK.m.538 (İMK.m.505) hükmü düzenleme tarihinin gösteriliş biçimini belirtmektedir. Buna göre vasiyetçi düzenleme tarihini yıl, ay ve gün göstererek yazmalıdır. Diğer taraftan hem Türk hem de İsviçre doktrininde genel olarak kabul edilen görüşe göre düzenleme tarihinden gün, ay ve yıla ilişkin bilgilerin çıkarılması yeterlidir.12 Bu anlamda vasiyetçinin “2023 yılının Ramazan Bayramının ikinci günü” veya “Fakülteden mezun olduğum gün” şeklinde ifadelere yer vermesi geçerli kabul edilmelidir.13 İsviçre’de vasiyetname tarihine ilişkin kurallara uymamanın şekle aykırılığa yol açması noktasında bazı ek şartların getirildiği görülmektedir. Buna göre İsviçre Medeni Kanunu’na 1996 yılında eklenen 520a maddesine göre vasiyetname tarihinin yıl, ay ve gün olarak gösterilmediği ya da tarihin yanlış olduğu durumlarda vasiyetnamenin şekle aykırılık nedeniyle mahkemece iptal edilebilmesi için öncelikle tarihin başka yolla tespit edilemiyor olması gerekir. Bu sebeple iptalin söz konusu olabilmesi için ayrıca vasiyetçinin vasiyetname yapma ehliyetine veya birden fazla vasiyetname arasındaki öncelik-sonralık ilişkisine ya da başka herhangi geçersizlik haline ilişkin bir sorunu çözmede vasiyetna10 Mustafa Dural, El Yazısı ile Vasiyetname, İstanbul Üniversitesi Yayınları, 1967, s.34; Bağcı, s.58. 11 Necip Kocayusufpaşaoğlu, Miras Hukuku, 3.Baskı, Filiz, İstanbul, 1987, s.127; Dilşah Büşra Kartal, “Vasiyetnamenin Geri Alınması”, Türkiye Adalet Akademisi Dergisi, C.9, S.34, 2018, s.323-324; Aytuğ Ceyhun Çakır, “El Yazılı Vasiyetnamede Düzenleme Tarihi”, Legal Hukuk Dergisi, C.12, S.136, s.107-108; Cotti/Gygax, s.257; Gönen, s.73. 12 Eren/Yücer Aktürk, s.112; Çabri, s.576. 13 Dural/Öz, s.86.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1