109 TBB Dergisi 2025 (176) Cihan YÜZBAŞIOĞLU kuk Muhakemeleri Kanunu’na [HMK] atıf yapmaktadır. Bu nedenle, idari yargılama hukukunda bilirkişilik uygulamaları bakımından esas olarak HMK’da düzenlenen esas ve usuller uygulanmaktadır. Bunun yanında, bilirkişilerin nitelikleri, eğitimi, seçimi ve denetimine ilişkin usul ve esaslar ile bilirkişilik için oluşturulan kurumsal yapı 6754 sayılı Bilirkişilik Kanunu ile Bilirkişilik Yönetmeliği’nde1 düzenlenmiştir. 6754 sayılı Kanun’un 2. maddesinde bilirkişinin tanımı, “çözümü uzmanlığı, özel veya teknik bilgiyi gerektiren hâllerde oy ve görüşünü sözlü veya yazılı olarak vermesi için başvurulan gerçek veya özel hukuk tüzel kişisi” şeklinde ifade edilmiştir. Öğretide ise bilirkişi, “tecrübe prensipleri hakkında eksik olan bilgiyi veren ve bu tecrübe prensiplerine dayanarak sabit olan bir olaydan sonuçlar çıkaran veya kendi özel bilgisine dayanarak uyuşmazlık konusu olayları tespit eden kişi”;2 “çözümü hakim tarafından bilinmeyen özel ve teknik bilgiyi gerektiren hallerde, mahkemece oy ve görüşüne başvurulan üçüncü kişi”;3 “uyuşmazlığın halli bakımından önem taşıyan ve doğruluğunun anlaşılabilmesi hukuki bilgi dışında özel ya da teknik bilgi gerektiren çekişmeli bir vakıa iddiasının doğru olup olmadığının anlaşılabilmesi için görüş ve değerlendirmesine başvurulan kişi”;4 “bir davanın dayandırıldığı vakıaların değerlendirilerek sonuçlar çıkarılmasında özel ve teknik bilgiye ihtiyaç duyulması nedeniyle hakim tarafından bilgisine ve görüşüne başvurulan ve yaptığı araştırmalar sonucu elde ettiği bilgiler ile hakime yardımcı olan uzman kişi”;5 “bir uyuşmazlığın temelini oluşturan olgu ve olayların saptanması, aydınlanması ve değerlendirilmesinde teknik saptamalar yaparak yargıca yardımcı olan kişi”6 olarak tanımlanmıştır. Danıştay da bilirkişiyi, “davanın çözümünün gerektirdiği özel ve teknik bilgiyi yargıca sağlayan kişi …” olarak tanımlamıştır.7 1 Resmî Gazete, T. 03.08.2017, S. 30143. 2 Hakan Pekcanıtez, Oğuz Atalay, Muhammet Özekes, Medeni Usul Hukuku, 12. bası, On İki Levha Yayıncılık, İstanbul, 2024, s. 424. 3 Baki Kuru, Hukuk Muhakemeleri Usulü, C. 3, 6. baskı, Demir-Demir, İstanbul, 2001, s. 2622. 4 Murat Atalı, İbrahim Ermenek, Ersin Erdoğan, Medeni Usul Hukuku Ders Kitabı, Yetkin Yayıncılık, Ankara 2018, s. 525. 5 Yahya Deryal, Türk Hukukunda Bilirkişilik, 6. bası, Adalet Yayınevi, Ankara, 2017, s. 44. 6 Hasan Köroğlu, Türk Mahkemelerinde Bilirkişilik ve Bilirkişi Kurumları, Seçkin Yayıncılık, Ankara, 2001, s. 31. 7 Danıştay 3. Dairesi, T. 25.06.2007, E. 2006/2624, K. 2007/2106, www.kazanci.com. tr (Erişim: 12.10.2024).
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1