116 Türk İdari Yargılama Hukukunda Bilirkişi Raporlarının Hukuki Niteliği ve Yargısal Denetimi di içerisinde karmaşık yahut özgün nitelik arz ettiği konularda hukuk eğitimi görmüş kişilerden de bilirkişi görüşü istemeye devam etmektedir.28 Yargıtay da hukuki konularda bilirkişiye başvurulabileceğine hükmetmektedir.29 HMK ve 6754 sayılı Kanunla bağdaşmayan bu uygulama, gereksiz masraf yapılmasına ve zaman kaybına yol açtığı, Anayasa’nın 141. maddesinin son fıkrasına ve usul ekonomisi ilkesine aykırı olduğu gerekçesiyle öğretide eleştirilmektedir.30 Anayasa Mahkemesi, dosyanın gereksiz yere bilirkişiye gönderilmesi suretiyle yargılama masrafına neden olunmasını mülkiyet hakkına yönelik bir müdahale olarak nitelendirmiştir.31 Öğretideki diğer görüş ise, mahkemenin genel hukuk bilgisi dışında, özel bir hukuki bilgi gerektiren konuda, uzman hukukçulardan yararlanmasının mümkün ve gerekli olduğunu ileri sürmektedir.32 Ayrıca, bilirkişi raporlarının mahkeme tarafından dikkate alınabilmesi için bir ölçüde hukuki bilgiye sahip olunması; bunun karşılanması için heyet içerisine hukukçu bilirkişi atanması önerilmektedir.33 Gerçekten de bilirkişi heyetinin tümüyle hukukçu olmayan üyelerden oluşması, bu heyetlerce hazırlanan raporların biçimsel ve içeriksel yönden eksiklikler taşımasına, bunun sonucu olarak da ek rapor veya yeni bilirkişi raporu alınması nedeniyle yargılamanın süre yönünden uzamasına; yeni yargılama masraflarının doğmasına sebep olabilmektedir. Danıştay bu hususa yönelik aksi yöndeki tutumunu “…görülmekte olan davada bilirkişiye başvurulabilmesi, uyuşmazlığın özel ve teknik bilgi gerektiren bir yönünün bulunmasına bağlıdır. Yorumu ve çözümü hâkime ait bulunan konularda bilirkişiye başvurulması, bilirkişilik müessesesinin açıklanan amaç ve tanımına uygun düşmeyeceği gibi usul ekonomisi olarak adlandırılan davaların en az giderle ve mümkün olan süratle 28 Aslan vd., s. 387; Kayılıoğlu, s. 40; Papakçı, s. 440. 29 Yargıtay 11. Hukuk Dairesi, T. 07.12.2012, E. 2012/11772, K.2012/20195, www. kazanci.com.tr (Erişim: 20.10.2024). 30 Yasin, s. 110; Turgut Candan, Açıklamalı İdari Yargılama Usulü Kanunu, 7. baskı, Yetkin Yayınları, Ankara, 2017, s. 843-844; Pekcanıtez/Atalay/Özekes, s. 426; Kayılıoğlu, s. 57. 31 Anayasa Mahkemesi, A.D. Başvurusu, T. 09.01.2019, B.No: 2015/10393, www. anayasa.gov.tr (Erişim: 20.10.2024). 32 Yahya Deryal, Türk Hukukunda Bilirkişilik, 6. bası, Adalet Yayınevi, Ankara, 2017, s. 136. Aksi yönde değerlendirmeler için bkz. Papakçı, s. 444 vd. 33 Kayılıoğlu, s. 62.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1