178 Ceza Kovuşturmasının Disiplin Soruşturmasına Etkisi dir. Suç ile suça uygulanacak ceza arası orantı olması gerektiğini ifade eder.77 Disiplin hukukunda da bu ilke, disiplin suçu ile uygulanacak disiplin yaptırımı arasındaki oranı, dengeyi ifade etmektedir.78 Nitekim uygulanacak disiplin yaptırımı, yaptırıma sebep olan disiplin eyleminin derecesine, şiddetine uygun olmalıdır. Bu ilke özellikle disiplin cezasının alt-üst sınırlarının belirlenmiş olması durumlarında karşımıza çıkacağı belirtilebilir.79 Bununla beraber, uygulanacak disiplin cezasının tespitinde de bu ilkenin gözetilmesi gerekir. Uygulanacak disiplin cezası belirlenirken suçun ağırlığı göz önüne alınarak karar verilmeli ve adil bir denge olmalıdır. Bu denge kurulurken, kişinin suç kastı olup olmadığı, olayın oluş biçimi, diğer etkenlerin eylemin ortaya çıkmasına etkisi gibi hususlar göz önüne alınmalıdır.80 Bir başka deyişle, disiplin suçu ile cezası arası açık bir şekilde oransızlık olmamalıdır.81 Bu ilkenin hem kanun koyucuya hem de cezayı veren makama hitap ettiği belirtilebilir.82 C. Disiplin Soruşturması Usulü Kamu görevlilerine disiplin cezası verilebilmesi için disiplin soruşturması yapılması zorunludur. Danıştay da kararlarında bu zorunluluktan bahsetmektedir. Burada özellikle disiplin soruşturması ilke ve usullerini özetleyen bir Danıştay kararının can alıcı kısmını paylaşma gereği duyuyoruz: “… Disiplin suçu teşkil eden fiillerle ilgili olarak soruşturma yapılması zorunlu olduğu gibi soruşturmanın belirli usuller çerçevesinde yapılması da isnada maruz kalanların hukuki güvencesidir. Soruşturma emri verilmesi; bağımsız ve üst veya denk görevde olan bir soruşturmacı atanması, olayla ilgili tanık ve soruşturulanın ifadelerinin alınması, ifade alınmadan kişiye haklarının ve soruşturma konusunun bildirilmesi, isnat olunan fiile ilgili lehe ve aleyhe başkaca delillerin araştırılması, soruşturma sonucunda bir rapor hazırlanması ve bu raporda; olayın değerlendirilmesi soruşturmacı77 Özen, Ceza Hukuku, s.109. 78 Sancakdar/Altınok Çalışkan/Dursun Özdemir vd., s.53. 79 Çağlayan, s.535. 80 Kaya, s.71. 81 İsmet Giritli/Pertev Bilgen/Tayfun Akgüner/Kahraman Berk, İdare Hukuku, Der Yayınları, İstanbul, 7.baskı, 2015, s.863.; Sancakdar/Altınok Çalışkan/Dursun Özdemir vd., s.52. 82 Özen, Ceza Hukuku, s.113.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1