212 Haklı Sebeple Fesih İçin İhtarda Bulunmak, İhbar Süresi Tanımak ve/veya Ek Süre (Mehil) Vermek Gerekir mi? lacak değerlendirme belirleyecektir. Aynı yaklaşım, tarafların belirli olguların haklı sebeple fesih sebebi olamayacağını kararlaştırdıkları hallerde de geçerlidir. II. HAKLI SEBEPLE FESHIN HUKUKI DAYANAĞI VE KAPSAMI Kanun koyucu, haklı sebeple feshe başvurulmasını yalnızca bazı sürekli borç ilişkileri bakımından kabul etmiştir. Bu bağlamda, TBK’da kira sözleşmesi (TBK m. 331/I ve TBK m. 369/I), hizmet sözleşmesi (TBK m. 435), ölünceye kadar bakma sözleşmesi (TBK m. 617/I b.7) ve adi şirket sözleşmesi (TBK m. 639/I) bakımından haklı sebeple fesih imkânı açıkça tanınmaktadır. Buna karşılık öğretide, kanunda açıkça belirtilmiş olmasa da tüm sürekli borç ilişkilerinin haklı sebeple feshedilebileceği kabul edilmektedir. Bu görüşün değerlendirilebilmesi için öncelikle haklı sebeple feshin hukuki dayanağı açıklanmalıdır. A. Haklı Sebeple Feshin Hukuki Dayanağına İlişkin Görüşler Kanun koyucu, haklı sebeple fesih yolunu yalnızca bazı sürekli borç ilişkileri bakımından kabul etmiştir. Kimi yazarlara göre bunun sebebi, haklı sebeple feshin genellikle yakın kişisel ilişkiye dayanan ve yoğun güven ilişkisinin söz konusu olduğu sözleşmelerde gündeme gelmesidir. 31 Aksi görüşteki yazarlara göre ise sürekli edimli olmasa bile her sözleşmenin temelinde az veya çok bir güven ilişkisi söz konusudur. 32 O nedenle, sürekli borç ilişkisi içeren tüm sözleşmelerin haklı sebeple feshi mümkündür. Türk-İsviçre Hukuklarında haklı sebeple feshin hukuki dayanağı olarak genellikle TMK m. 2 veya TMK m. 23 hükümlerine işaret edilmektedir. Kimi yazarlara göre, bir tarafın sözleşme ilişkisine katlanmasının TMK m. 2/I çerçevesinde kendisinden beklenemez hale geldiği ve sözleşme ilişkisini sona erdirmeyi haklı gösterdiği her durumda sözleşmenin haklı sebeple feshi mümkündür.33 Keza Yargıtay da haklı 31 Antalya, s. 535. 32 Altınok Ormancı, s. 113. 33 Rona Serozan, Sözleşmeden Dönme, Vedat, İstanbul 2007, s. 380; Seliçi, s. 202 vd; Antalya, s. 535; Suat Sarı, Vekalet Sözleşmesinin Tek Taraflı Olarak Sona Erdirilmesi, Beşir, İstanbul 2004, s. 166.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1