374 “Türk’ün Ruhundan Doğan Kanunlar İsteriz”: Erken Cumhuriyet Döneminde Medeni Hukuk Yapımına Yönelik Üç Görüş ve Hukuk Politikasının Değişikliği Üzerine Bir Değerlendirme hukukunu kullanmaktadır.121 Thibaut’nun “Almanya İçin Genel Bir Medeni Kanun Zarureti Hakkında” adlı metni işte bu medeni kanunun tüm Almanya için gereklilik olduğu fikrinin bir müdafaası olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu tartışma esasen hukuksal birlik ile siyasi birlik arasında hangisinin öncelikli olduğu tartışmasını içerisinde barındırır; zira siyasi birliğini merkezi ölçekte kurmayan bir topluma tek bir çerçeve veya hukuki bir kalıp belirlemek oldukça büyük problemler çıkarmaya gebedir.122 Bu dönemde Alman coğrafyasının çeşitli bölgelerinde farklı kanunların benimsenmesi Almanya’nın hukuk birliğinin sağlanamaması tehlikesini içerisinde barındırmaktadır. Öyle ki bu durum Fransız sınırına yakın bölgelerde, örneğin Baden bölgesinde, Code Civil’in yürürlüğe konması ile sonuçlanmış ve bu gidişatı engellemek amacıyla tüm Cermen halklarını kapsayan bir medeni hukuku kabul ederek birliği sağlama fikri ortaya atılmıştır.123 Kanunlaştırmanın tepeden inme niteliğine karşı çıkan Savigny ise esasen devleti hukukun oluşumunda pasif bir konumda değerlendirmediğini ifade etmektedir. Aksine devlet, hukuku oluşturan kurum ve organların bu niteliklerinden yoksun olmaması için çalışmalı ve hukukun bu kurumlarda sağlıklı bir biçimde üretilmesine yönelik bir görevle sınırlı kalmalıdır.124 Gerçekten kendi dönemindeki hukuk düşüncesinin ötesinde bir etkiye sahip olan Savigny, yaşadığı dönemin ötesinde geçmişe ve Roma hukukuna dönerek teorisini gerçekleştirmeyi başarmıştır. Bunu belirli oranda devlet dışı hukuk mefhumuna dönerek antropolojik bir veçhede yapan Alman düşünür, tarihsel bir bakış açısıyla hukuka sosyolojik bir çerçeveden bakmayı başarmıştır.125 121 Altan Heper, Serbest Hukuk Akımı Sosyal Bir Olgu Olarak Hukuk, XII Levha Yayınları, İstanbul 2016, s. 21. 122 Coşkun Üçok, “Alman Hukukunun Tarihi Gelişmesine Bir Bakış”. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Ankara 1950, C. 7, S. 1, s. 319. 123 Üçok, s. 319. 124 Bu hususta bkz. Savigny, s. 189-190. Savigny eserinde bu argümanını temellendirirken dönemin Almanyası’nda hukuk alımına karşıt olan ve resepsiyonu destekleyen düşünürlerin bu görüşlerini ortaya koydukları eserlerle ilgili değerlendirmelerine de yer vermektedir. Buna göre Thibaut, Feurbach, Preiffer ve Almendingen yeni kanun lehinde görüş bildirirken Hugo, Schrader ve Savigny ise karşı cepheyi oluşturmaktadır. Savigny, s. 160 vd. 125 Kasım Akbaş, “Friedrich Carl Von Savigny: Tarihsel Hukuk Okulu Geleneği”, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, İstanbul 2016, C. 74, S.1, s. 70.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1