76 The Legal Responsibility of Nurses in the Light of the Turkish Court of Cassation Jurisprudence A- CONCEPTUAL FRAMEWORK Under this heading, the terms of medical intervention, medical error and malpractice will be explained. Medical intervention is any activity directed at the physical and mental integrity of the person for the purpose of diagnosis, treatment or prevention of diseases by authorized persons practicing the medical profession.8 However, although medical intervention is included in the superior purpose of protecting and maintaining health, it is directed towards the physical integrity of the person. As a rule, any unauthorized medical intervention to physical or spiritual values that the legal order considers absolute and inviolable is illegal.9 The intentional defining of medical intervention is to diagnose and treat the bodily, physical or psychological disease, deficiency, or to alleviate the disease or relieve the suffering even if full treatment cannot be provided, or to protect people from such diseases.10 8 Mustafa Kılıçoğlu, “Yargı Kararları Işığında Doktorun Tıbbî Müdahaleden Doğan Hukukî Sorumluluğu”, Terazi Hukuk Dergisi, 2006, 1/4, p. 17. Mehmet Ayan, Tıbbî Müdahalelerden Doğan Hukukî Sorumluluk, Kazancı, Ankara, 1991, p. 5. İsmail Atak, “Tıbbî Müdahalenin Hukuka Uygunluk Şartları”, Türk Ortopedi ve Travmatoloji Birliği Derneği Dergisi, 2020, 19, p. 20. Zafer Kahraman, “Medenî Hukuk Bakımından Tıbbî Müdahaleye Hastanın Rızası”, İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 2016, 7/1, p. 480. Olcay Işık, Yargıtay Kararları Işığında Hekimin Hukukî Sorumluluğu, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Özel Hukuk Anabilim Dalı, Master Thesis, Supervisor: Metin İkizler, Erzurum, 2010, p. 54-65. Berna Özpınar, “Tıbbî Müdahaleden Doğan Hukukî Sorumluluğun Türleri”, Sağlık Hukuku Kurultayı, Ankara Barosu, Ankara, 2008, p. 269, 270. Hayrunnisa Özdemir, “Hekimin Hukukî Sorumluluğu”, Erciyes Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 2016, 11/1, p. 39, 45. Sera Reyhani Yüksel, “Hekimin Uyguladığı İlaç Tedavisinden Doğan Zararlardan Hastanın Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun Kapsamında Korunması”, 5. Tüketici Hukuku Kongresi Sektörel Bazda Tüketici Hukuku ve Uygulamaları, Eds. Hakan Tokbaş ve H. Fehim Üçışık, Bilge, Ankara, 2016, p. 367. Hakeri, Vol. 1, p. 94, 259, 260. Bayraktaroğlu/Fidan, p. 48. 9 M. Kemâl Oğuzman/Özer Seliçi/Saibe Oktay-Özdemir, Kişiler Hukuku (Gerçek ve Tüzel Kişiler), Filiz, İstanbul, 2020, p. 179, 225-229. Mustafa Dural/Tufan Öğüz, Kişiler Hukuku, Türk Özel Hukuku, Vol. II, Filiz, 2017, § 531. Sibel Adıgüzel, “Hekimin Aydınlatma Yükümlülüğü”, Türkiye Adalet Akademisi Dergisi, 2014, 5/19, p. 945, 946. Mehmet Ayan/Nurşen Ayan, Kişiler Hukuku, Adalet, Ankara, 2020, p. 99, 116, 117. Hüseyin Hatemi, Kişiler Hukuku, On İki Levha, İstanbul, 2020, p. 69-72. Yüksel Ersoy, “Tıbbî Hatanın Hukukî ve Cezaî Sonuçları”, Türkiye Barolar Birliği Dergisi, 2004, 53, p. 83, 184. Hayrunnisa Özdemir, “Teşhis ve Tedavi Sözleşmesinde Kayda Geçirme ve Sır Saklama Yükümlülüğü”, Ankara Barosu Sağlık Hukuku Digestası, 2009, 1, p. 153. Atak, p. 21, 22. Kahraman, p. 480, 483. Işık, p. 65. Özdemir, Hekimin Hukukî Sorumluluğu, p. 39, 45. 10 Aysun Altunkaş, “Ceza Hukukunda Tıbbî Müdahalenin Hukuka Uygunluk Ko-
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1